________________
નમસકારમંત્રસિદ્ધિ ઉઘાડવાની કુંચી છે. જે આમ્નાય ન હોય તો મંત્ર કે વિદ્યાની સિદ્ધિ થાય નહિ. આજે મંત્ર અને વિદ્યાની ખોટ નથી, પણ આમ્નાયે લુપ્ત થયા છે, તેથી એ બધાં ધાર્યું ફલ આપી શકતાં નથી.
હવે તે વિદ્યાસાધકેએ આમ્નાય અનુસાર વિદ્યાની સાધના કરી તો વિદ્યાઓ પ્રકટ થઈ, પણ એક લાંબા લાંબા દાંતવાળી અને બીજી એક આંખે કાણું. ગુરુએ વિદ્યાનું જે વર્ણન કર્યું હતું, તેની સાથે આને બિલકુલ મેળ મળતું નહોતો; આથી વિદ્યાસાધકો સમજી ગયા કે જરૂર વિદ્યા ભણવામાં કંઈક ગફલત થઈ છે, નહિ તે આવું પરિણામ આવે નહિ. એટલે તેમણે વિદ્યાને પાઠ ઠીક કરી લીધે અને ફરી સાધના કરી તે વિદ્યાઓ પોતાના સુંદર મૂળ સ્વરૂપે પ્રકટ થઈ અને તેમણે વિદ્યાસાધકોને મનોરથ પૂરો કરી આપે. તાત્પર્ય કે મંત્ર અથવા વિદ્યામાં એક પણ અક્ષર આઘો-પાછો કે એ છે–વત્તો થાય, તે ચાલે નહિ.
મંત્રનું અક્ષરસ્વરૂપ બરાબર જળવાઈ રહે અને તેમાં કંઈ પણ ફેરફાર ન થાય તે માટે તેની અક્ષરસંખ્યા નક્કી કરવામાં આવે છે. અમુક મંત્ર પંચાક્ષરી છે, અમુક મંત્ર અષ્ટાક્ષરી છે, અમુક મંત્ર ષોડશાક્ષરી છે, એમ જાહેર કરવાનું પ્રજન એ છે કે તેના અક્ષરોની સંખ્યા બરાબર ધ્યાનમાં રહે. આ રીતે નમસ્કારમંત્રને ૬૮ અક્ષરને જાહેર કરવામાં આવ્યો છે. તેના અક્ષરોની સંખ્યા ગણું જુઓ, એટલે ખાતરી થશે. પણ અક્ષરે ગણવામાં એક વાત ધ્યાનમાં રાખવાની કે અક્ષર સાદે હોય તે પણ એક ગણાય અને જોડાક્ષર હોય તે પણ એક ગણાય. મંત્રશાસ્ત્ર, છંદશાસ્ત્ર વગેરેમાં આ પદ્ધતિ અમલમાં છે.
