________________
ધમધ-ચથમાળા : ૬૦ :
* પુષ્પ આ વાતને થોડા દિવસ વીતી ગયા બાદ પુત્રસાધુએ પિતાસાધુને જણાવ્યું કે “હે પૂજ્ય ! ઉઘાડા માથે ફરતાં મારું મસ્તક બહુ તપી જાય છે અને દુખવા લાગે છે.” ત્યારે પિતાસાધુએ તેનું માથું ઢાંકવા માટે કેઈક ઠેકાણેથી યાચીને ટપી જેવું લાવી આપ્યું. ' વળી થડા વધુ દિવસ વ્યતીત થયા અને પુત્રસાધુએ પિતાસાધુને જણાવ્યું કેઃ “હે પૂજ્ય ! ભિક્ષા માટે જ્યાં ત્યાં રખડવાનું મને ફાવતું નથી. કેઈ લેકે છતી વસ્તુઓ ભિક્ષા આપતા નથી, તે કઈ લેકો જાણીબૂઝીને અપમાન કરે છે. વળી ગમે તેવા માણસ આગળ ભિક્ષા માટે હાથ લંબાવતાં મને ઘણી જ શરમ આવે છે. ” ત્યારે પિતાસાધુ તેને ભિક્ષા લાવીને આપવા લાગ્યું.
વળી થોડા વધુ દિવસ પસાર થયા અને પુત્રસાધુએ પિતાસાધુને જણાવ્યું કે “હે પૂજ્ય! ખરબચડી જમીન પર માત્ર એક કાંબળીભેર સૂતાં મારું આખું શરીર ખૂબ દુખે છે તેથી વિદ્યાભ્યાસ વગેરેમાં ધ્યાન આપી શકાતું નથી. ત્યારે પિતાસાધુએ તેને સૂવા માટે વધુ સગવડ કરી આપી.
જેમ જેમ પુત્રસાધુને વધારે સગવડે મળતી ગઈ તેમ તેમ તેનું મન વધારે ઢીલું પડતું ગયું, તેથી એક વાર તેણે પિતાસાધુને જણાવ્યું કે “હે પૂજ્ય ! મારાથી કેશને લેચ કરાવાતું નથી, તેથી મને ઘણે જ ત્રાસ થાય છે અને મારી આંખો નબળી પડે છે. ત્યારે મમત્વઘેલા પિતાસાધુએ હજામત કરવા માટે કઈ પણ ઠેકાણેથી યાચીને તેને એક અત્રે
