________________
સાધુજીવન શા માટે ? ]
રીતે સભવી શકે ? એટલે નિર્વાણની યથાર્થ સાધના માટે સાધુઅવસ્થાના સ્વીકાર જરૂરી છે અને તેથી દરેક મુમુક્ષુએ પેાતાનાં જીવનમાં સાધુ મનવાની ભાવના અવશ્ય રાખવી જોઈ એ.
કેટલાક કહે છે કે “ બધા માણસેા મુક્તિ, માક્ષ કે નિર્વાણની સાધના કરવા સાધુ બની જશે તે આ સંસારનું શું થશે? વળી તેમને આહાર, પાણી, ઔષધિ, વસ્ત્ર પણ કાણુ આપશે ? માટે બધાએ સાધુ બનવાની ભાવના રાખવી ઉચિત નથી.’ આ મહાશયાને અમારા ઉત્તર એ છે કે આ સંસાર અનાદિ કાલથી ચાલ્યેા આવે છે ને એજ રીતે ચાલ્યા કરવાના, એટલે તેની ચિ'તા કરવાની જરાયે જરૂર નથી. ખરી ચિંતા તે આત્માની કરવી જરૂરી દ્વાર શી રીતે થાય ?’ અનાદિ કાળથી તેનું ભવભ્રમણ ચાલુ છે અને જીવનની રહેણીકરણીમાં જો ધરખમ સુધારો ન થાય, અર્થાત્ સાધુવૃત્તિ પ્રકટે નહિ, તે એ ભવભ્રમણના અંત આવવાની કોઈ સંભાવના નથી. ભવભ્રમણ એટલે દુઃખની પરપરા એ કહેવાની જરૂર છે ખરી ?
એક ખીજ જમીનમાં વવાયા પછી તેને અનુકૂલ ખાતર, પાણી અને હવાના યોગ મળે ત્યારે જ તેમાંથી અક્રૂર પ્રકટે છે અને તેમાંથી સ્ક ંધ, શાખા તથા પ્રતિશાખાના વિસ્તાર થઈ પત્ર-પુષ્પ-ફળ આવે છે. તે જ રીતે મુમુક્ષુનાં દિલમાં સાધુજીવનના સ્વીકારની અર્થાત દીક્ષાની
