________________
૧૮
એ કે, મનુષ્ય હોય કે જે સુવર્ણ અને મણિ જેવા મહા મૂલ્યવાન પદાર્થોને છેડીને તૃણ જેવી તુચ્છ વસ્તુનો સંગ્રહ કરે? વળી એવો કેણ મનુષ્ય હોય કે જે ગુણિયલ ગજરાજને છેડી અઢારે ય અંગે વાંકા એવા ઊંટને ગ્રહણ કરે? વળી એવો કોણ મનુષ્ય હોય કે જે સર્વ મનોરથની સિદ્ધિ કરનાર કલ્પતરુને આશ્રય છોડીને કંટકમય બાવળની નીચે બેસવાનું પસંદ કરે ? તે જ પ્રમાણે એવો પણ કેણ મનુષ્ય હેય કે હે પ્રભો ! તારા જેવા આદર્શ દેવને છેડી બીજાની સેવા કરે ?'
આમ છતાં કેટલોક વર્ગ મિથ્યાત્વી દેવ-દેવીઓની ઉપાસના કરે છે અને તેનાથી પિોતાની મનોકામના પૂર્ણ કરવાનો મનોરથ સેવે છે. અને કેાઈ ભવિતવ્યતાના અથવા પૂર્વસંચિત પ્રારબ્ધના કારણે એ મનોરથ અમુક અંશે પણ પૂર્ણ થયેલ હોય તો તેઓ એનાં વખાણ કરવા લાગી જાય છે અને “આંધળો આંધળાને ખેંચે” એ ન્યાયે બીજાઓને પણ એ રસ્તે ખેંચી જાય છે. જે આ પરિસ્થિતિ અટકાવવી હોય તે જિનભક્તિને વ્યાપક પ્રચાર કરવો જોઈએ અને તે અંગે જરૂરી સાહિત્ય ભિન્ન ભિન્ન ભાષામાં ભિન્ન ભિન્ન પ્રકારે પ્રકટ કરવું જોઈએ. તે માટે ચેવિશ પ્રકરણે અને એક પરિશિષ્ટથી ભતા આ મનનીથ ગ્રંથને આધાર રૂપે ઉપગ કરવા જેવો છે.
શતાવધાની પંડિત શ્રી ધીરજલાલભાઈનું વિષય
