________________
હે પ્રભે ! તે કાયાને ધન્ય છે કે જેના વડે તારા, પાયને પ્રણમાય છે, તે જિહ્વાને ધન્ય છે કે જેના. વડે તારા ગુણેની સ્તુતિ-સ્તવના થાય છે તે હૃદયને ધન્ય છે કે જેના વડે તારા અચિંત્ય માહાસ્યનું સ્મરણ કરવામાં આવે છે, અરે ! હું તે તે રાત્રિ અને દિવસને પણ ધન્ય માનું છું કે જ્યાં તારી આ પ્રમાણે ભક્તિ-આરાધનાઉપાસના થાય છે.”
જૈન નામ ધારણ કરવા છતાં જિનભક્તિનું માહાસ્ય ન જાણીએ, તેનાં ભિન્ન ભિન્ન સ્વરૂપને સ્પષ્ટ બંધ ન ધરાવીએ કે તેના મંગલમય વિધિ-વિધાનથી પરિચિત ન હોઈએ, તે આપણા જેવા દુર્ભાગી કોણ?
આપણે બુદ્ધિશાળી ખરા, પણ મોટા ભાગે સાંસારિક વ્યવહારમાં. આપણે શાણા ખરા, પણ મોટા ભાગે વ્યાપાર -ધંધામાં. હાલ તે ધાર્મિક અને આધ્યાત્મિક ક્ષેત્રમાં આપણે બુદ્ધિને કેઈ ચમકાર જણાતું નથી કે આપણું શાણપણને કંઈ પ્રભાવ નજરે પડતું નથી. શું જીવનને રથ માત્ર સાંસારિક વ્યવહારના એક પડે જ ચલાવે છે ? તેનું પરિણામ કેવું–કેટલું ગંભીર આવશે, એ પુનઃ પુના વિચારવાની જરૂર છે. તે
જિનભક્તિ અવશ્ય કરવા જેવી છે, એમ માન્યા પછી પણ તે અંગે આપણા દિલમાં તાલાવેલી કેટલી? તલસાટ કેટલો? ઉમંગનું પ્રમાણ કેટલું? એ માટે થોડો વધારે
