________________
સાત પ્રકારની શુદ્ધિ
૧૬૯
સેાનામહાર ?
રૂપિયા નિહ ને સીધી દેવે જ મારા તપ-જપથી પ્રસન્ન થઈને
ખરેખર ! કોઈ અહીં મૂકી લાગે
કોઈ જણાયું નહિ,
આ સેાનામહેારનુ
છે. ’ તેમણે આસપાસ નજર કરી તે એટલે ફરી વિચાર કરવા લાગ્યા : શુ કરું ? રોટી તેા રાજ મળે છે, વળી કાપડની ખાસ જરૂર પડતી નથી. લંગોટી, એક એ વસ્ત્ર, ઊનના ધામળેા જોઇએ તે તેા મારી પાસે પડેલા છે, તેમજ મેવાસીઠાઈ પણ ભક્તો તરફથી ઘણી વાર મળતા રહે છે, તે આજે કોઈ વિશેષ સુખ ભાગવું, ' અને તે શરીર પર વસ્ર એઢીને હાથમાં સેાનામહેાર લઇને શહેર ભણી ચાલી નીકળ્યા.
:
પેલે ગુપ્ત પ્રેક્ષક પણ તેમની પાછળ પાછળ ચાલ્યે. રસ્તામાં મેવાની દુકાનેા આવી, પણ બાવાજી ત્યાં થેાભ્યા નહિ. મીઠાઇની દુકાનેા આવી, ત્યાં પણ થાભ્યા નહિ. કાપડિયાની દુકાનેાને પણ એમને એમ પસાર કરી દીધી. આમ શહેરના કેટલાક ચેક અને કેટલીક ગલીએ વટાવીને તેઓ ધવલહે આવીને ઊમા. આ ગૃડુ કેાઈ શેઠ–શાહુકારનું નહિ, પશુ એક નામાંકિત વેશ્યાનું હતું. ખાવાજી જરા પણ સંકોચ વિના તેમાં દાખલ થયા અને વેશ્યાએ પણ એક ગ્રાડુક જાણી તેમને સત્કાર કર્યાં. બાવાજીએ સોનામહાર તેના હાથમાં મૂકી અને વેશ્યાએ પેાતાને દે તેમને સમર્પિત કર્યાં.
ઘેાડી વારે બાવાજી નીચે ઉતર્યાં, એટલે પેલા ગુપ્ત પ્રેક્ષક સમજી ગયા કે બાવાજીએ પેાતાનું કાળું કર્યુ છે.
..
