________________
૧૧૬
શ્રી જિનભક્તિ-કલ્પતરુ હવે શું કરવું ?” ખૂબ વિચાર કરતાં તેને એક ઉપાય સૂઝયો તે એ કે “ દ્રોણાચાર્યની પ્રતિમા બનાવી તેની પૂજા. કરવી અને તેની આગળ વિનયપૂર્વક બાણવિદ્યાને અભ્યાસ કરે.” એ ઉપાય અમલમાં મૂકતાં બાણવિદ્યામાં પ્રગતિ થવા લાગી અને આખરે તે અર્જુનને સમોવડિયે બન્યો.
પ્રકારની શારીની પાસે માત્ર એ મને
ઉતર તેમ
દ્રોણાચાર્યે એક્લવ્યની બાણવિદ્યાની ભારે પ્રશંસા સાંભળી, એટલે તે આશ્ચર્ય પામ્યાઃ “તેને આવી ઉત્તમ પ્રકારની બાણવિદ્યા કેણે શીખવી?” પછી તેમણે એક લવ્યને પિતાની પાસે બોલાવી વાત પૂછી. એકલવ્ય પ્રણામ કરીને કહ્યું: પૂજ્ય ગુરુદેવ ! એ આપની જ કૃપાનું ફળ છે,” પણ દ્રોણાચાર્યને ગળે એ વાત કેમ ઉતરે? તેમણે કહ્યું: “એ વાત માનવા ગ્ય નથી. મેં તને વિદ્યા કયાં. આપી છે ત્યારે એકલવ્ય તેમને જંગલમાં લઈ ગયે અને પોતે જે પ્રતિમાનું પૂજન કરતું હતું, તે બતાવીને કહ્યું કે “જુઓ, આપ અહીં સાક્ષાત્ બિરાજતા હતા અને તમારી પાસેથી પ્રેરણા મેળવીને જ મેં આ બાણવિદ્યાનેધનુવિદ્યાને અભ્યાસ કર્યો છે. આથી દ્રોણાચાર્યને ખાતરી થઈ કે એકલવ્યનું કહેવું સાચું હતું.
વર્તમાન કાલમાં પણ આવાં ઉદાહરણની ખેટ નથી. શ્રીરામકૃષ્ણ પરમહંસ કાલી માતાની મૂતિ આગળ બેસી રહેતા અને જાણે જીવતી માતા સામે બેઠી હોય તેમ મા મા” કહીને પોકારતા. તેમણે એ મૂર્તિને આલંબનથી
