________________
૮૦
પ્રકરણ ૩ જું
મા = ઊંચે બેસવું.) સંસારના સર્વ પ્રપોથી ઊંચે જઈ બેઠા હતા. આ ઉદાસીનભાવ ચિત્તપ્રસન્નતા જ-ગ સાધનાનું ચરમ લક્ષ્ય છે.
જોધપુરની રાણીની વિનંતિ સાંભળી તેમના મુખ ઉપરની એક પણ રેખા બદલાઈ નહિ. પ્રશાંત મનનું
જ્વલંત તેજ તેમના સ્થિર લેકચનમાંથી વરસી રહ્યું હતું. તેમાં જરાય એટ ન આવી. કશું પણ બેલ્યા. વિના તેઓ જતા રહ્યા.
રાજ રાણી પતિ રીઝવવાના હેતુથી ત્યાં આવે. વિનંતિ કરે. આનંદઘનજી ઉદાસીન ભાવે તે સાંભળે. અને એ જતા રહે.
આખરે એક વાર આનંદઘનજીએ રાણીને કશુંક લખીને કાગળની કટકીમાં આપ્યું. રાણીએ ગળાના તાવિજમાં બાંધીને તે કટકી પહેરી લીધી.
ગાનુગ, ત્યારથી રાણીનું ભાવિ બદલાયું. રાજા તેના વશમાં રહેવા લાગે. રાણી મરણ પથારીએ હોય તે પણ જે રાજા તેના શયનગૃહમાં દાખલ ન થતા તે હવે રાણીની પથારીની ચાદર અને એશિકની ખેળો હાથે પાથરવા લાગ્યા. પહેલાં જે રાજા રાણીને લાતો મારતો, તે હવે તેને મેજડી પહેરાવવા લાગે. પહેલાં
