________________
આનંદઘનજી વિષે લખવું તે ચોમાસાના તોફાની સમુદ્રને સાણસીથી પકડવા જેવું છે કે અરૂણોદયની લાલીને શીશામાં પુરવા જેવું છે. તેમને વિષે લખતાં ખરું પૂછો તે કલમ ધ્રુજ છે. એ તો નવદંપતિના શયનખંડમાં ડોકિયું કરવા જેવી ધૃષ્ટતા લાગે છે. એક મહાયોગીની આત્મમસ્તી વિષે વીસમી સદીને તુચ્છ લેખક લખી પ શું શકે ?
છતાં આનંદઘનજી મારું નાનપણથી પ્રિયપાત્ર રહ્યા છે. તેઓની સાથે એકાંતના કલાકે મેં ગાળ્યા છે. તેમની આંગળીએ કેટલાય અાપ્યા પ્રદેશ ફર્યો છું. કેટલાય દિવસ એવા ગયા છે જ્યારે મેં કોઈની સાથે કશી પણ વાતચીત ન કરતાં માત્ર આનંદઘનજી સાથે જ હૃદય બાવ્યું છે. મને લાગે છે કે તેમની ભવ્યતા જે મારા આંખમાં જેટલીવાર હથ આવ્યા છે તેટલું હું કયારેય કોઈ માટે રહ્યો નથી. તેથી જ આનંદઘનજી વિશે આ પુસ્તક બહાર પડે છે ત્યારે મને લાગે છે કે એક મહાયોગી સાથે મારો પવિત્ર સંબંધ કે જાહેર પ્રદર્શનમાં આવે છે અને તેથી મને ક્ષોભ પણ થાય છે. છતાં કયારેક ન ગમતું પણ કરવું તે પણ જીવનની એક દછનીય તાલિમ છે સાધનાનો એક ભાગ છે.
આનંદઘનજી, અનુપમાદેવી અને મહારાજ કુમારપાલ આ ત્રણે મારી સ્વન સૃષ્ટિની પ્રેરણામૂર્તિ છે. એ ત્રણેને આ પરિત્રિદેવીનું હું પરમસીભાગ્ય સમજું છું.
આશા રાખું છું આ દુનિયામાં આનંદઘનજીની આજે