________________
૫૦
પ્રકરણ ૨ જીં
આનંદઘન એક વલ્લભ લાગત, એર ન લાખ કાર.
યોગસિદ્ધિની એક પુણ્યક્ષણે આ ઉદ્ગાર એલાય છે.
એવી એ પુણ્ય ક્ષણ છે જ્યારે કશું જ ગમતું નથી, કશુ જ આનંદ આપતું નથી. માત્ર એક આનંદધનજી પ્રિય લાગે છે. જગત આખુ મીરાબાઈ જેમ ખારૂ લાગે છે. કરાડા પદાર્થો દિને એલી નાખે તેવા ખરબચડા લાગે છે. કોઈ કે કામણ કર્યું. છે. કચાંક મન ચારાઈ ગયું છે.
ભરદયે વહાણુના કુવાથભ ઉપર બેઠેલ પંખી ગમે ત્યાં ઉડી જાય પણ પાછું ચક્કર મારીને ઘેાડી જ ક્ષણમાં કુવાથંભ ઉપર આવીને બેસે છે. પ્રેમમાં પડેલ મનની પણ તેવી જ દશા છે.
પ્રિયપાત્ર સિવાય તેને કશું જ ભાવતું નથી. બીજું અધુ તે એકી નાખે છે તેની હાજરીમાં બીજું કશુ કોડે પડતુ નથી. પ્રિયતમની યાદનુ શરબત અને પ્રિયતમના દર્શીનનું મિષ્ટાન્ન અને સ્પર્શીનુ ફરસાણ જ તેને ભાવે છે, કારણ આનંદઘનજીનું અપ્રતિમ સૌંદર્ય મ્હાંઢામઢ (Face to Face) જોવા મળ્યુ છે. તેની પ્રેમ જાળમાં પગ ભરાઈ ગયા છે. આગળે જવાય તેમ
