________________
શ્રીમદ
મદ્ આન ંદઘનજી મહારાજ કાશીના કોઈ મહામહોપાધ્યાય કે તાકિ કિશરામણ નહોતા. નહોતા તેઓ કોઈ લેાકલાડીલા નેતા. તેઓ કઈ રાજગુરુ પણ નહોતા અને શિષ્યોની જમાત ભેગી કરનાર ( ગુરુ ' પણ નહોતા. તે તા હતા એ ઋષભ પ્રીતમની પ્રિયા; જેની નમણી પાંપણમાં વિરહનું આંસુ ચમકી રહ્યું હતુ. તે તા હતા એ ‘કંચન વરણા નાડુ ’ની –એ સોનેરી કથની કાન્તા–એ ભુવન સમ્રાટની હૃદયરાણી. તેઓ સમર્થ ઉપદેશક નહેાતા—માત્ર ઉપાસક હતા.
એ આનંદઘનજીના જ્યારે જ્યારે હું વિચાર કરૂ છું ત્યારે ભુરા પહાડાની વેરાન પગદંડીમાં ઘૂમતાજંગલના વૃક્ષેવૃક્ષ સાથે માથું અફાળી હાથ જોડી પ્રિયતમના પત્તો આપવાની દર્દભરી આજીજી કરતાં અને ચાંદની રાતે “ પ્રકાશ-પ્રકાશ ”ની ચીસ નાખતા મસ્ત પાગલનું કલ્પનાચિત્ર ખડુ થાય છે. ચારેક એક સોનેરી ચંપાનું ફૂલ જોઈ પ્રિયતમની યાદમાં રડી
