________________
પ્રકરણ આઠમું. પાટવીપુત્ર વસંતસિંહનું અંત:પુર વસંતસિંહના કાંઈ સમાચાર નથી. જેથી કુંવર બિચારી પિતાના પતિના વિયોગે પ્રભુભક્તિમાં દિવસો પસાર કરે છે. અને આખો દિવસ એક જ રટણ કરે છે કે પ્રભુ, મારા પતિદેવ જ્યાં હોય ત્યાં તેમને સુખી રાખો. એવામાં તેની નણંદ સૌભાગ્યસુંદરી આવે છે. તેને દેખીને આવો ! આવો! મારા નણદી આવે. જુઓને તમારા ભાઈ દેવકુમાર આજે યશકીતિ મેળવી જગપ્રસિદ્ધ થયા છે. વળી રાજ અને પ્રજામાં પણ તેમનું બહુ માન વધ્યું છે. ધન્ય છે! આવા કુળદીપક દીકરાને ! કુંવર ભાભી બોલ્યા.
ભાભી! તમારું કહેવું સત્ય છે! તેમનું નામ દેવ છે તેવા જ દેવ જેવા તેમનામાં ગુણ છે, ભાભી! તેમના માટે તેમના જેવી સુશીલ, સદ્દગુણી અને ચારિત્રશાળી કન્યા શોધવી પડશે ને? સૌભાગ્યસુંદરીએ હસતાં હસતાં પૂછ્યું.
હાસ્તો, શોધ્યા સિવાય ક્યાં ચાલે તેમ છે ? કીર્તિકુમારને સામેથી આવતાં દેખી “બેન! જુઓને કીર્તિકુમારભાઈ મહેલના દાસદાસીઓને બહુ જ હેરાન કરે છે ? ભાભીએ કહ્યું.
આ સાંભળી કીર્તિ કુમાર પિતાની ભાભીને કહે છે “કેમ! હું એક ગાંડ અને તમે બધાએ ડાહ્યા ખરુંને! મારા વડીલભાઈના
