________________
એક વારસદાર કેશવસિંહ છે તેનું કાસળ તે ગમે તે પ્રકારે કાઢશે! તેનાથી ભદ્રિકસિંહ નાનો છે એટલે તેની તો પંચાત નથી. રાણીએ બાલવા જ માંડયું.
આ સાંભળી રાજાથી ન રહેવાયું. નહિ, નહિ, હાલી! એમ અસત્ય ભાષણ ન બેલ ! એ તો મારે પિતૃભક્ત પુત્ર છે ! એના ગુણ હું શું ગાઉં! ધન્ય છે એ પુત્રને ! કેમ કીર્તિકુમાર તું શું કહે છે? રાજાએ પૂછ્યું.
પિતાશ્રી ! દેવકુમાર તે એક પત્થરમાં રત્ન સમાન છે. તારાગણમાં ચંદ્ર સમાન છે અને.....................
ત્યાં તે વચમાં જ દાસી બેલી અન્નદાતા ! તે બહુ કપટી.........
ચુપ! તને કોને બોલાવી કે નકટીની માફક વચ્ચમાં બોલી ઉઠે છે. તું તારી બાઈની શિખામણે ચઢી તેની હાલી થવા જાય છે, પણ પુછ આ કીર્તિકુમારને તે તને બધે જવાબ આપશે ? રાજા ક્રોધમાં બોલ્યા.
. ... .....દેવકુમાર જેવો વીર, ધીર અને ગંભીર કઈ જોવામાં આવ્યો નથી. અને તેમનો પિતૃપ્રેમ અને માતૃપ્રેમ અજોડ છે. મારા પ્રત્યે પણ તેમને અગાધ પ્રેમ છે. કીર્તિકુમાર આગળ બેલવા જતો હતા પણ સામેથી પાછી દાસી આવતી દેખાઈ.
સત્યાનાશ ગયુંરે! મરી ગયા રે! આપણે ઉદયાચળ સ્થિત રવિ અસ્તીચળે પહોંચ્યો રે! આપણું અને આપણા રાજ્યનું નસીબ પરવારી ગયું રે! દાસી એકદમ રડતી રડતી આવે છે.
અરે મંજરી! બેલ તે ખરી કે શું થયું? શું પ્રવિણસિંહે ફરી પાછો આપણું નગર ઉપર હલ્લે કર્યો છે? શું તેને નગર છત્યું
