________________
પ્રકરણ ૩ નું
૩૯
પહોંચાડી તેને આ૫ આપણે દેવકુમાર ઉપર મુકાવીશું એટલે તેને પણ રાજા મારી નંખાવ્યા સિવાય રહેશે નહીં. પછી રહ્યો ફક્ત તેને મિત્ર લાલસિંહ તે દેવકુમારના વિયોગથી કઈ દિવસ આ બાજુ દ્રષ્ટિ પણ કરશે નહીં. વળી કીર્તિ કુમાર નાનો છે એટલે આપના કુંવર ભદ્રીકસિંહને રાજ્યતખ્ત પ્રાપ્ત થશે. આ પ્રમાણે કપટી દાસીએ પોતાની અક્કલની જાદુઈ વાત રાણીને કહી.
ઉપર મુજબની હકીકત દાસી પાસેથી સાંભળ્યા પછી મહારાણી દેવળદેવી ઘણી જ ખુશી થઈ અને દાસીને પિતાની ખાસ સહચરી અને વિશ્વાસુ માનવા લાગી. મારી વ્હાલી મંજરી ! જે તું આ વખતે મારી પાસે નહોત તે આવો સરળ અને સિદ્ધો ઉપાય કેણ બતાવત? પણ મંજરી! યુતિ શી રીતે પાર પાડવી તેને ઉકેલ કરે તો ઠીક ! રાણીએ દાસીને કહ્યું.
બાઈસાહેબ! આપ એ બાબતથી નિશ્ચિત રહે, તેને ઉપાય વખત આવે બતાવીશ. જ્યાં સુધી આ દાસી મંજરી આપની સેવામાં હાજર છે ત્યાં સુધી મારા રાણી દેવળદેવીના દરેક કાર્યમાં સફળતા મળશે જ તેની ખાત્રી રાખજે. બાઈસાહેબ! “અબળા જ્યારે પ્રબળા બને છે ત્યારે ભલભલા ગણાતા મહારથીઓને એક ચપટી વગાડતાની વારમાં ભોંય ભેગા કરી નાંખે છે.” માટે આપ બેધડક આપનું કામ મારી સલાહ મુજબ ચલાવ્યા કરો! દાસી મંજરીએ પાણી ચડાવતાં કહ્યું.
જ્યાં પાપીને પાપી મળે ત્યાં સત્ય, દયા કે પ્રેમ કયાંથી હોય! જ્યાં માતા પિતાના પુત્રનું ખૂન કરવામાં જ પોતાનું હિત સમજતી હોય ત્યાં ધર્મ જેવી વસ્તુ કયાંથી સમજાય ! વાહ ! વાહ ! વાહ! ! ! કુદરત તારી અજબ લીલા ! અને તારી અજબ ઘટનાને !
દેહરે. માતા થઈને પુત્ર કેરી, ઘાત કરવા ધારતી, ધિક્ક પડે એ માતને, જે પુત્ર સ્નેહ ભૂલી જતી.
