________________
પ્રકરણ ૧ લું
જ્યારે સાધ્વીઓ ફરીવાર ત્યાં ગયા. ત્યારે પોતાના ખરા સ્વરૂપમાં થુલીભદ્રને જોયા તેથી હષત થઈ વંદન કરી અરસ પરસ સુખ શાન્તિના સમાચાર પૂછળ્યા.
બીજે દિવસે અધુર–બાકી રહેલે અભ્યાસ શીખવા માટે થુલીભદ્રજી આચાર્ય શ્રી ભદ્રબાહુસ્વામી પાસે આવ્યા. અને કહ્યું કે ગુરૂદેવ ! મને આગળ પાઠ આપે !
હવે તમને શા નહીં શીખવાડાય! કારણ કે હવે અધુરે રહેલો ભાગ શીખવાને તમે લાયક નથી ! ગુરૂદેવે ગંભીરતાથી કહ્યું.
આ પ્રમાણે ગુરૂદેવના મૂખમાંથી શબ્દો નીકળતાં સાંભળી સ્યુલીભદ્રજી ઘડીવાર થંભી ગયા અને અફસોસ કરવા લાગ્યા કે “એવો તે મારે કયો અવિનય થયું છે, કે ગુરૂદેવ મને શીખવાડવાની ના પાડે છે?” આમ ખુબ વિચાર કરતાં પોતે લીધેલું સિંહનું રૂપ યાદ આવ્યું. જેથી તેઓ ગુરૂદેવને નમી પડ્યા. અને પોતે કરેલા અપરાધની ક્ષમા યાચી ખાત્રી આપી કે હવેથી કદિ પણ મારાથી આવી ભૂલ નહીં થાય! એમ ઘણું કાલાવાલા કરી ગુરૂદેવને સમજાવવા પ્રયત્ન કરી જોયા. પણ તે બધા નિષ્ફળ નીવડ્યા.
હવે તમને મારાથી નહીં ભણાવાય એમ સાફ શબ્દોમાં ગુરૂદેવે જણાવ્યું.
આખરે શ્રી સંઘે આચાર્ય મહારાજને વિનંતી કરી “ કે આપ થુલીભદ્રની ભૂલની ક્ષમા કરી અભ્યાસ આગળ ચલાવો. જેથી જૈન શાસનની ઉન્નત્તિ થાય !
શ્રી સંઘની વિનંતીને માન આપી આચાર્ય મહારાજે અધુરે રહેલે ભાગ થુલીભદ્રને ભણાવ્યો પણ તેના અર્થ ન સમજાવ્યા. આથી હવે થુલીભદ્રજી સર્વ શાસ્ત્રના જાણકાર થયા. તેમના પછી હજી સુધી કોઈ પણ જાણકાર થયા નથી.
