________________
પ્રકરણ ૪૫ સ્થલ : નજીક છાવણી
છાવણીમાં વસતિસ -ધાયલ થઇને પડેલા છે અને બેભાનમાં જેમ આવે તેમ બકા કરે છે. કથાં ગયા એ પાપી દુષ્ટ-મને નિરપરાધિને પાછળથી ધા મારી શું દુષ્ટ જીવતા રહેવા માગે છે કાં ગર્દ મારી શમશેર ત્યાં તા દેવકુમાર ખેલ્યા કે અરે શૂરવીરા શું જુએ છે! દુશ્મને જ્યાં હોય ત્યાંથી મારીને કત્લ કરે। અને માતૃભૂમીની ઇજત રાખેા ત્યાં દ્રિસિંહ મેલ્યે કૅ જરા શાંન્ત થાએ અને તમે! બધા કત્યાં છે તે તે વિચારા–ત્યાં દેવકુમાર ખેલ્યા કે અરે ભદ્રિક તું કયાંથી ત્યાં ભદ્રિક ખેલ્યા કે ભાઇ દેવકુમાર તમા આધા જાએ આજે ભદ્રિક એ પાપી નથી. પણ તમારા અને મારી માતૃભૂમીને સેવક્ર છે માટે હાલ તમે મારી સારવારમાં છે, પણુ દેવકુમાર ખેલ્યા કે તમે અહિં ત્યાંથી આપના મિત્ર લાલસિંહના ટૂંકમથી શું મારેા મીત્ર લાલસિહુ હુ' જ છે.
ભાઈ જાએ એલાવા જલ્દી ખેલાવા મારે તેને મળવું છે ત્યાં તા ભદ્રિકસ ખેલ્યા કે તે તેા રહ્યુભૂમિમાં દુશ્મનાને સ ંહારવા એકલા જ વિર· પુરૂષની માફક ઝઝૂમી રહ્યો છે. અને જ્યારે આપ ઘાયલ થયા ત્યારે તેમને છાવણીમાં લાવા માટે મને હુકમ કર્યાં ત્યાં તે દેવકુમાર ખેલ્યું કે શું મારા મીત્ર એકલે લડે હું શું બાયલાની માફક અહિંજ ઊભો રહ્યો છું. ધીક્કાર છે મને મારે પણ તેની મદદે જવું જ જોઈએ ત્યાં ભદ્રિક ખાલ્યા કે ભાઈ જરા શાંન્ત થા
