________________
૨૬૪
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મિક નવલકથા
ખેલા, આ વાત સાચી છે ?
ના છ !
ત્યારે તમે શું કહેવા માગેા છે ? રાજાએ પૂછ્યું.
એવા તે કયો હીણુભાગી પુરૂષ હાય કે તે પોતાની સ્ત્રીને લઈ જવામાં ચાર બને. એ દુષ્ટ શેઠે પેાતાની નીચ – વાસનાથી તેને કૈદ કરી હતી જેથી અમે તેને બચાવી છે. જ્યાં ન્યાય-અન્યાયને ખ્યાલ નથી, જ્યાં મુદ્ધિશાળી મહાત્માઓ નથી, જ્યાં પ્રજાની વહુ-એટીની સલામતી નથી એવા રાજ્યકારભારમાં ન્યાયની આશા રાખવી જ શી! જ્યાં આવા પરસ્ત્રી લપટા વસતા હૈાય અને જ્યાં આવા ન્યાય કરવાવાળા રાજાએ જીવતા હોય ત્યાં ગરીબ પ્રજા બિચારી કઈ જાતની ન્યાયની આશા રાખે !
અધમવાસના
આ પાપી ખુબચંદ શેઠે એ ખાળાને પોતાની પુરી કરવામાં લપટાવી એ કામાંધ પુરૂષ પાતાના હવસ પુરા કરવાની તમન્નામાં બાઈને ભ્રષ્ટ કરવા તૈયાર થયા હતા.
અલ્યા ! વિ...ચા...રી...તે ખેાલજે, હું કાણુ છું તે ખબર છે? આ ગામના નગરશેઠ. તને ખબર છે કે મારી શુ` સત્તા છે ? તારી સત્તા અને તારા ડહાપણની મને જરાપણુ પરવા નથી. નીચ, શહેતાન, “યથા રાજા તથા પ્રજા.
>>
ભાઇ, વધારે ખેલવાની તારે કાંઈ જ જરૂર નથી પણ સાચી હકીકત જે હાય તે કહે. રાજાએ શાંત થતાં કહ્યું.
તે કહેવા હું બધાએલા નથી. ફકત મારી સ્ત્રી સાથે મને બહાર જવા દે.
નહીં તા.
પરિામ સારૂં' નહિ આવે. તું જવાબ નહિ આપે ?
ના.
