________________
૨૬૦
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મિક નવલકથા પિતા તુલ્ય છે છતાં પાપી કાંઈ સમજ નથી તેથી “પ્રભુ! હું
જ્યાં જાઉં ત્યાં નસીબ બે ડગલાં આગળને આગળ જ હોય છે” પરમાત્મા હવે મારે શું કરવું? હે પ્રભુ! હવે મારી લાજ તારા હાથમાં છે દેવસેના રૂદન કરવા લાગી.
હું દુઃખીઆરીની દાઝ, દયાળુ લાવશો રે, હવે આ રંક અબળાને, બચાવશે રે, સ્વામીના વિયોગથી, દીલ ઘણું દુભાય, કીયા ભવના પાપની, શીક્ષા મુજને થાય, હવે તે કૃપા કરીને પ્રભુ વારે આવશે રે,
હું દુઃખીઆરીની દાઝ, દયાળુ લાવશે.
આ પ્રમાણે દેવસેના ગાઈ રહી છે તેને આલાપ ત્યાંથી પસાર થતાં વસંતસિંહ અને દેવકુમારના સાંભળવામાં આવે છે.
ભાઈ દેવકુમાર કોઈ સ્ત્રીને દુઃખી સ્વર સંભળાય છે.
દેવસેના ગાયન પુરૂં કરી રહી અને બેલી કે “હે દેવકુમાર, તમારી આ કષ્ટ ભગવતી દુઃખી અબળા ને આ પાપી શેઠના પંજામાંથી બચાવો ! એમ કહેતી તે બારીએથી નીચે પડતું મુકે છે.
આ અવાજ વસંતસિંહે સાંભળ્યો અને બારી તરફ ઉચે નજર કરતાં જ એક સ્ત્રીને પડતાં દેખી ભાઈ, દેવકુમાર તારી બહાલી પ્રિયાને બચાવ! તરત જ દેવકુમારે પડતી દેવસેનાને પિતાના બાહુ પર ઝીલી લે છે.
વહાલી! તારો દાસ તારી સેવામાં જ છે.
આ શબ્દો સાંભળી દેવસેના ચમકી અને જુએ છે તે પિતાને જ નાથ ! “ પ્રાણેશ! આપ અહીં ક્યાંથી?
દેવી! પ્રભુની પ્રેરણાથી! આપની પાસે છે તે કોણ છે? મારા મોટાભાઈ વસંતસિંહ છે.
