________________
પ્રકરણ સાડત્રીસમું
દેવકુમાર સાથે તમારે શા સતબધ ? મણિબાળાએ પૂછ્યું.
કેમ વાર ! તે મારા પતિના મોટા ભાઇ થાય છે.
૨૪૯
ચૂપ! “ કયાં હીરા અને કયાં કથીર.’ દેવકુમાર જેવા ચંપાપુરીના રાજાના કુળનું નામ લેતાં તમને શરમ નથી લાગતી ? તેમના કુળમાં તમારા જેવા અને તમારા પતિ જેવા અંગારા શાભે નહિ, માટે હજી પણ કહું છુ કે વિચાર કરેા તે સારૂં નહિ તે...... મણિબાળા આગળ ખેલવા જતી હતી પણ દુર્જ સિંહને આવતા દેખી તે ચૂપ રહી.
આવા ! આવે! ! મારા પ્રાણેશ્વર ! વિલાસવંત ઉભી થતાં ખેાલી. વિલાસ, શું તારી મધુરી વાણી ? ખેાલી મારા બળતા જીગરને આનદ આપે છે. આમ આવ મારી તરૂણી આમ આવ!
જ્યાં સુધી તમારે તમારી પરણેતરને (મણિબાળાને) ખેલાવવી હૈાય ત્યાં સુધી તમે મને તજી દે।, અને તમારી પરણેતરને સુખ આપે.
રાંડ! તારા જેવી વેસ્યા સ્રોના કહેવાથી મારા પતિ પેાતાની સાધ્વી જેવી સતી સ્ત્રીને તજી દેશે? ના, ના, મારા પતિ કદાપી પણ એવું કરશે જ નિહ. બાળા વચમાં જ ખેાલી ઊઠી.
એસ! તારા લવારા મારે સાંભળવા નથી, આજથી આ વિલાસ પટ્ટરાણી અને તારે તેના તાબામાં રહેવું પડશે. દુ સિંહે પાતાનું પેાત પ્રકાશ્યું.
વ્હાલા પ્રાણેશ! આ શું ખેલા છે ? જરા તે વિચારશ કયાં હુંસ અને કયાં કાગ-કયાં સતિ અને કયાં પાપીણી તેને જરા ખ્યાલ તા લાવા.
બસ, ચુપ કર! તારા બકવાટ.
