________________
૨૩૬
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મિક નવલકથા ભાઈ, આપણી માતા-જેને પ્રેમ અજોડ હતું. તેના મરણ પછી અપર માતાએ આપણું ઉપર કરવામાં કાંઈ બાકી રાખ્યું નથી. તેને જ કઈ અદ્દભૂત માણસ પાસે મારૂં હરણ કરાવ્યું હતું. ભાઈ દેવ, આપણા પિતાશ્રી, બન્ધવકેશવ તથા કીતિ અને આપણી ભગિની વિગેરે સર્વે ખુશીમાં તે છે ને?
આ વાત સાંભળી દેવકુમાર ગમગીન ચહેરે કહેવા લાગે “જે દુષ્ટાએ તને દુઃખ આપ્યું તે જ દુષ્ટાએ મને વનવાસ આપ્યો છે–ભાઈ કેશવસિંહનું ખુન કરાવી તેનો આરોપ આક્ષેપ મારા ઉપર મૂકો અને પીતાશ્રીને આડુઅવળું સમજાવી મારી આ સ્થિતિ કરી છે. મારો મિત્ર લાલસિંહ મારા સુખ-દુઃખને સાથીદાર બન્યા” આમ તમામ હકીકત કહી સંભળાવી.
વળી ભાઈ, મેં મારી પત્નીની વાત ઉપર વિશ્વાસ મૂકો મારા મિત્રને શિક્ષા આપી છે પણ જ્યારે રાજદરબારમાં બધા કેદીઓને લાવતાં બધો ભેદ ખુલ્લો થઈ ગયું અને રાણીને દ્વેષ પકડાઈ ગયો અને મિત્રને ખરે ધર્મ પરખાઈ આવ્યા પરંતુ મેં જે તેને વચને કહ્યા છે તે મને બહુ લાગી આવે છે. “યાં એ પારસમણી અને કયાં હું કાચને ટૂકડો” પ્રીયબધુને મેળાપ થ લખ્યો હશે તે આજે ભાગ્યથી આપને સંયોગ થયો. આપણું નગરમાં શું થતું હશે તેની મને માહિતી બલકુલ નથી.
મારા ભાઈ દેવકુમાર ! ક્ષત્રિયવટ સાચવવા એક કન્યા મારી માફક અદ્દભૂતના પંજામાં જ ફસાએલી છે. “ જેને મારી ચાકરી કરી મારો પ્રાણ બચાવ્યો છે તેને મારે બચાવવી જોઈએ અને તેના શિયળનું રક્ષણ રરવું જોઈએ પણ તે અત્યારે કયાં હશે? તે રંગપુર નગરના રાજાની કુંવરી છે અને સગુણી તેમ જ શિયળવંતી છે.
