________________
૨૩ર
દેવકુમાર સચિત્ર ધામિક નવલકથા કઈ અભાગણું આવા પતિને અંગીકાર કરવાની ના કહે? એટલું મારું નસીબ પણ ક્યાંથી કે હું બધીખાનેથી પરણીને નીકળું શું આપ મારા જેવી કંગાલ હાલતમાં પડેલી બાળાને પરણવા કબુલ કરશો? પણએ લાલસિંહ તરફ દ્રષ્ટિ કરતાં પૂછયું.
તે કબુલ છે, મારે તેને ભેટ આપવી છે તે અદ્દભૂત માણસે જ જવાબ આપે.
હું તમારી આજ્ઞાને આધીન છું. તેમ કહ્યું.
ભાગ્યવાન પુરુષ! મોતીની માળા તો હંસની કાંટમાં જ શોભે માટે મારી ઈચ્છાથી તેને હસ્ત તારા હસ્તમાં સંપી હું મારી ફરજ પુરી કરું છું તે પુરુષ બો .
સુંદરી ! આ અજાણ્યો પતિ કુળ ગોત્ર જાણ્યા સિવાય પસંદ પડશે? લાલસિંહે પૂછ્યું.
પ્રાણેશ! મારા અહોભાગ્ય કે આપ જેવાની સહચરી થવા હું ભાગ્યશાળી થઈ. આ પતે મારા શિરછત્ર છે. તમે મને અહીંથી મૂક્ત કરી મારો હરત ગ્રહણ કરશો તે હું તમારી જીવનપર્યત વગર મૂલ્યની દાસી થઈને રહીશ પદ્મણીએ જણાવ્યું.
અદ્દભૂત માનવીએ કન્યાદાન આપ્યું ત્યાર પછી લાલસિંહ બધી વાત પુછે છે પદ્મણી તેને સુવાબ આપે છે.
“રંગપુરના રાજા રંગલસેનની હું પુત્રી છું મારું નામ પાણી છે. હું એક દિવસ ઉનાળામાં રાત્રે મારા મહેલની અગાસીમાં સૂતી હતી. ત્યાંથી આ દુષ્ટ પાપી મને ઉપાડી અહીં લાવ્યા. જ્યારે સૂર્યોદય થયો અને હું જાગી ત્યારે મને ખબર પડી કે હું અહીંઆ છું. આ દુષ્ટ પાપી જ મને અહીં લાવ્યા હતા. તેને મારું શિયળ ખંડન કરવા ઘણું પ્રયત્ન આદર્યા પણ તેમાં તે ફાવી શક્યો નહીં ત્યારે
