________________
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મિક નવલકથા
જા, વસંતસિ ંહ અને પેલી કન્યાને છૂટા કર અને અહીં લાવ, લાલ હૈ આજ્ઞા ફરમાવી.
૩૦
આપ મારી સાથે ગુફામાં ચાલા ત્યાં તમે સઘળી હકીકત જાણુશા. પેલી કન્યા કલ્પાંત કરતી હશે અને રડતી હશે.
લ પટ! સિંહને તેજ ભમાળ્યા છે.
લાસિંહ! રાજા દુષ્ટ છે, રાણી સયારીણી અને પ્રેમાળ છે. પણ રાજાની ભાળવી ભેાળવાય છે. આપ ચેડા દિવસ રાજાને પદભ્રષ્ટ કરશે! તેા જ સુધરશે.
ઠીક, હાલ તા તારી ગુફામાં ચાલ, લાલસંહે કહ્યું આથી બેઉ જણા ગુફાના રસ્તે ચાલવા લાગ્યા.
ગુફા નજીક આવી પહેાંચ્યા ત્યાં તે તેને અંદરથી અવાજ આવતા સંભળાયા તેથી તે સાંભળવા થાડીવાર ઊભો રહ્યો. તે ગુફામાં રહેલી કન્યા પદ્મણી ખેાલતી હતી કેઃ “ આ પરમેશ્વર હું કથાં રાજકુમારી, મહેલમાં રહેનારી, હજારા દાસદાસીમાં ખમાખમા થનારી, આજે આ દુષ્ટના પંઝામાં પડી શિયળના રક્ષણ માટે ઉપાય શેાધી રહી છું. હે ભગવાન! શું આ રૅક બાળાપર દયા નહીં કરે? હું કથા રંગપુરના રાજાની કુંવરી અને કયાં આજની દુ:ખીયારી રાતી બાળા આ દુષ્ટ માણુસે મને પરણવા અગર શિયળ ખંડન કરવાની બુદ્ધિથી મારૂં સુખ ખાવરાવી ને મને દુ:ખમાં નાંખી છે. હું તે અબળા હું પણ સબળા એવા વસતિસંહને પશુ દુષ્ટ્રે કારાગ્રહમાં નાંખી દુઃખી કર્યાં છે. મેં તેમની સારવાર ન કરી હેાત તેા ? તેમની શી દશા થાત? અરે!!! પણ, પેલા અદ્ભૂત માણસની ચીસે સાંભળવામાં આવી તેથી ચમકીને ખેલી ઉઠી કેઃકયાં ગયા ? તે તે। અત્રે દેખાતા નથી તે માણુસે ચીસા—ખૂમા શા માટે પાડી હશે ? તે કાઈથી છતાય એવા નથી તેા શું થયું હશે જરૂર ! મારા જેવી અબળાઓની
