________________
પ્રકરણ ૧ લું હતું. અને આપે બિલાડીના મુખથી જ મરી જશે તેવું કહેલું પણ તે બરાબર નથી. રાજનંદે પ્રશ્ન પૂછો.
બરાબર છે! તે “આગળીઓ” લાવો એટલે બતાવું ભદ્રબાહુસ્વામીએ કહ્યું.
મંત્રી શકડાળ તે આગળીઓ લાવ્યા અને તેના પર જોયું તો જણાયું કે તેના ઉપર બિલાડીના મુખ (મેંઢા ) નું ચિત્ર હતું. આથી રાજા નંદે પૂછયું કે આ બધું તમે જાણ્યું કેવી રીતે ?
અમારા શાસ્ત્રના આધારે જાણ્યું છે, પરંતુ વરાહમિહીરે જે મુહંત જોયું હતું તેનો ટાઈમ ખાટો હતો તેથી ગણત્રીમાં ફેર. આવ્યો હતો. ભદ્રબાહુસ્વામીએ કહ્યું.
આ સાંભળી વરાહમિહીરને અતિશય ખેદ ઉત્પન્ન થયો જેથી તિષના તમામ પુસ્તક પાણીમાં બળવા–ફેંકી દેવા તૈયાર થયે. તેથી ભદ્રબાહુસ્વામીએ કહ્યું કે -અરે ! મૂખ, શાસ્ત્ર તો બધા સાચા છે, પણ સમજવા માટે ગુરૂગમની જરૂર છે ? આમ પાણીમાં ફેંકી દેવાથી શું લાભ થવાને છે ? આથી વરાહમિહીર જરા શાંત તે થયો પણ ગુરૂ પ્રત્યે (ભદ્રબાહુ પ્રત્યે) ૮ષ એાછો ન થયે–નજ કર્યો. અંતે આમ ખરાબ વિચારે કરતાં કરતાં કાળધર્મ (મરણ) પામ્યો જેથી તે મરીને “ વ્યંતર થયો અને જૈન સંઘમાં રોગચાળો ફેલાવવા લાગ્યો.
આ ઉપદ્રવો દૂર કરવા માટે ભદ્રબાહુસ્વામીએ એક સૂત્ર બનાવ્યું. તે સૂત્રનું નામ “ઉવસગ્ગહરં સૂત્ર” કહેવામાં આવે છે. જેના બોલવાથી તે સર્વ ઉપસર્ગોની કાંઈ પણ અસર થઈ શકી નહીં, આથી વર્તમાન કાળમાં પણ એ મહા પ્રભાવશાળી સ્તોત્ર ગણવામાં આવે છે. શ્રી ભદ્રબાહુસ્વામીએ આવી રીતે જૈન ધર્મનું
