________________
૧૯૪
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મિક નવલકથા
દીકરી કમળાનું શું થયું હશે ? અને મારી પુત્રીને આપ લાવી વચ્ચે જ હું મારા અશ્રુભીની આંખે કહ્યું:
રાતે જ એ દુષ્ટો મારી પુત્રીને હરી ગયા છે. અરે !! મારી સુકુમાર નામદારશ્રી ! મારા પુત્રને બચાવે આપે! ! નહિં તે। આ કચેરીની અલિદાન આપીશ. ધનપાળશાહે
પ્રાણનું
સામેથી ચંચળમતિને આવતાં દેખી આવે!! પ્રધાનજી ! કેમ, શા સમાચાર છે? રાજાએ પૂછ્યું.
<<
નામદાર ! શું કહું? ઘણી દિગીરીની વાત છે. જ્યારે રાજા મરણ પામ્યા ત્યારે મુઆ હાત તે ધણું સારૂ ! કારણ કે હવે આ દુઃખ સહન થતું નથી. મારી પુત્રી મણિબાળાને પાપી દુષ્ટો આજ રાતે લઈ ગયા છે. પુત્રીની મેા સાંભળી જાગી ઉઠયા અને તપાસ કરી પણ દુશ્મનને કયાંય પત્તો જ લાગ્યા નહિં. કાણુ જાણે તે કયાં ચાલ્યા ગયા. નામદાર ! રાજ્ય ઉપર કાઈ મેટા દુશ્મને ઉભા થયા છે. ચંચળમતિ નમ્રપણે ખેલ્યા.
આ પ્રમાણે સાંભળી દેવકુમારને આશ્ચર્ય થયું અને લાલસિંહને કહ્યું કે “ મિત્ર ! કયા પાપીએએ આપણા રાજ્યમાં આ ફાન મચાવવા માંડયું છે? શું તેઓને પકડવાની કાર્યની પણ તાકાત નથી ? શુ પ્રજાજતાની પુત્રીઓનું હરણ કરનાર દુષ્ટો નહિં જ પકડાય? શા માટે નહિઁ પકડાય ! ધીરજ રાખા! કાલ સવાર સુધીમાં એ દુષ્ટોને પકડી હાજર ન કરૂ તો મને દેહાન્ત દંડની શિક્ષા ફરમાવો.
લાલસિંહનું ખેલવું સાંભળી સર્વ મહાજન અને પ્રધાન ચંચળમતિ બધા ખેલવા લાગ્યા કે ધન્ય છે લાલસિંહને ! પરમેશ્વર તેને જરૂર સહાય કરશે અને તેને યશ આપે.
