________________
પ્રકરણ ૨૫ સુ
૧૮૯
જંગલના રસ્તે ચંપાપુરી જવા માટે નીકળ્યો છું પણ ત્યાંની હકીકત બરાબર મેળવીને પછી મારે શું કરવું તે નિશ્ચય કરવેા એમ વિચારીને અહીંથી જતા હતા ત્યાં મેં તમારા બધાની વાત સાંભળી તેથી વિચારમાંજ ઉભો રહ્યો. તમારી વાત સાંભળ્યા પછી મેં પણ જોયુ કે તમે! પણ મારા જેવાજ વૈર લેવા તત્પર થયા હાય તેમ લાગેા । તેથી મેં તમારી સાથે જોડાવવા નિશ્ચય કરી તમારી પાસે હાજર થયા છું. લાલસિંહે જણાવ્યું.
જોઈતું હતું ને વૈદે કીધું '” આપણે સરદાર જેતેા હતેા તે પ્રભુએ આપણને અનાયાસે મેળવી આપ્યા. ભાઈ ! તમેા આજથી અમારી ટુકડીના નાયક (સરદાર) થાઓ. બધા લુંટારાએ એકદમ તાડુકી ગયા.
66
હું ઘણાજ ઉપકાર સાથે તે પદને સ્વીકાર કરૂ છું. પણ હવે આપણે કયાં જવાનું છે. લાલસિંડે પૂછ્યું.
જ્યારે અમને બધાને ગામ બહાર રાજાએ કાઢી મૂકયા હતા, ત્યારે હાલની રાણીએ મને મારા મેઢે ચુને ચેાપડી મશ્કરી કરી ગામ બહાર કાઢી મૂકયેા હતેા. માટે મારે તે પહેલા તેનુંજ વૈર લેવું છે. મારી પહેલી પ્રતિજ્ઞા તે એજ છે કે રાજા અને રાણી એ અને જણને પકડી મારા અંધારા ભેાંયરામાં પૂરી રિબાવી રિબાવીને મારી નાંખવા છે. એક લુંટારા એસ્થે.
મારે તે પહેલા નગરશેઠનું ધર લુંટવું છે અને તેની રૂપાળી સુકેામળ કન્યાને પરણી આનંદ લેવા છે. બીજો મેલ્યા.
મારે તે ચંચળમતિ પ્રધાનને પકડી તેના બધા માણસાને કેદ કરી તેના તથા તેની પુત્રીના બેહાલ કરવા છે. ત્રીજો ખેલ્યું.
