________________
૧૭૦
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મીક નવલકથા ખાતર આવું ન કરતા. વહાલા ! શું મારી કુમળી દીકરી વિધવાપણું સહન કરી શકશે? શું પોતાના પતિ વગર તેનો જન્મારો જશે ? ના, ના, તે તો તેની પાછળ સતી થઈ આપને અને આપના કુટુંબને શ્રાપિત કરશે તે પછી આપ શું મોટું બહાર બતાવશો ? આપશ્રી વિચારશો તો માલમ પડશે કે “આપની આ દાસી આપને વિગ ઘડી પણ સહન કરી શકે છે ?”
ના,
ત્યારે મારી પુત્રી પિતાના પતિને વિયોગ શી રીતે સહન કરી શકશે ? હજુ તે તે બાળક છે. અને સંસારનો લ્હાવો તે હજુ હવે લેવાને છે. છતાં જો આપ કઈ પણ અવિચાર્યું પગલું ભરશે તે આ તમારી દાસીનું મોં ફરી જોવા નહીં પામો. વ્હાલા! તપાસ તો કરો કે તે માણસ કેણ છે? અને તે કયાં છે ?
મારે તે કાંઈ જાણવાની જરૂર નથી. સમજી!
વહાલા ! ધારે છે તે કદાચ આપણી કુંવરીને લાયક હોય અને રાજવંશી હોય છે......!
તેના નસીબમાં એવું છે જ કયાં? (સામેથી દેવસેનાને આવતી જોઈ એટલે) તેને મારી આજ્ઞા જણાવી દેજે કે –“ તેણે તેના પતિની સાથે આ નગર છેડી ચાલ્યા જવું, કદાચ આ હુકમનું અપમાન કરશે તે તેના જીવનું જોખમ થશે અને તેનો પતિ પણ સુખે નહીં રહી શકે.” એમ કહી રાજા સત્વર ચાલ્યો ગયો.
પૂજ્ય માતુશ્રી ! મારા વંદન છે. દેવસેને આવતાં બેલી. સુખી થા. મારા બેટા.
માતુશ્રી! તમારા આશિર્વાદથી હું સદા સુખી છું પણ મારા પિતાશ્રી મને આવતાં દેખી કેમ ચાલ્યા ગયા ?
