________________
પ્રકરણ – ૨૧ સું
૧૬૭
માટે બહારના જંગલમાં જતા પહેલાં તેને પકડી અગર છાનામાના સંતાઈ રહી દેવસેનાનું હરણ કરી નાસી જજો. આ વાતની ખબર આપણા પ્રધાનજી સરખાને પણ ન પડે તે ધ્યાન રાખશે. કારણ કે ભિક્ષુક અને યાગી બને જણ મહા બળવાન છે. ભદ્રિકસિંહે કહ્યું.
તેમાં તે શું? શું આપણા જેવા બહાદુરા આગળ તે પાછએના શું ભાર છે ? મિત્રા આનંદમાં આવી જઈ માલ્યા.
છે ? ખળમાં,
યથા રાજા તથા પ્રજા ” તમે કયાં એછા કળમાં અને છળમાં ગધેડાના પુછ જેવા ડાહ્યા છે. પૂર્વમાં ખૂમ પડે તે પશ્ચિમ તરફ ભાગે છે, કુમાર શ્રી! મિત્રો તે બધા આવાજ જોઈ એ હાં. વળી કામાંધ પુરૂષાના માટે જ્ઞાનીના વચન છે કેઃ–
'
જન્માંધ લેાભાંધાદિમાં, કામાંધ અધિકા શાસ્ત્રમાં, ભેદ ન ગણે ઢાર જેવે, માત દીકરી ખેનમાં ઢારને નરમાં તફાવત, શુભ વિવેક ગુણે કરી, હે જીવ ખ્રુઝ દૃષ્ટાંત, અડદસ નાતરાંનું સાંભળી.
""
પરસ્ત્રી હરણના દાખલા તપાસવાથી આપણને સ્હેજે માલમ પડશે કે તેને સદા નાશ જ થાય છે. “રાવણે સીતાનું હરણ કર્યું હતું તે તેનું રાજ્ય ગયું અને પે।તે પણ મરાયેા. દ્રૌપદીને પ્રેમમાં સાવતાં કીચક મરાયે। અને જયદ્રથ ગયા. વળી કૌરવની પડતી દશા આવી. આવા દાખલાએ શાસ્ત્રમાં તેમજ ઈતિહાસમાં અનેક જડી આવે છે. માટે હે મારા રાજા સાહેબ ! પરસ્ત્રીને હરણ કરવામાં કઈ સાર નથી. માટે આવા નીચ વિચાર જવાદે. અને કઇ ખ્યાલ કરા. એક અનુચર કટાક્ષમાં ખેલ્યું.
