________________
૧૪૬
દેવકુમાર ચિત્ર ધાર્મીક નવલકથા
સુવાળા છતાં હૃદયના બહુ કઠણ અને ક્રૂર હોય છે. દુર્જન મનુષ્યા મેઢેથી મીઠું' ખેલવાવાળા હોય છે પણ પાછળથી તે નાશ કરનારા થાય છે. માટે તેવા મિત્રોને મુખ સુધી દૂધ ભરેલા વિષના ઘડાની માફક દૂર ફેંકી દેવા.” કુમાર, મારૂં કહ્યું માની અને તારા આવા અધાર વ્યસનેને ત્યાગ કર. યેગીરાજ ઉપદેશ આપતાં ખેલ્યા. તમેા યાગીઓને રાજવૈભવની ખબર કયાંથી હાય ! લગેટી પહેરશ અને પહેરાવે. તમારી પાસે આવી વસ્તુ હોય જ ક્યાંથી ? એ તે। તમારૂં ભાગ્ય જોઇએ. ખાખરની ખીસક્રેાલી સાકરને સ્વાદ કયાંથી જાણે ” અરે ! યેગીરાજ શું મદ્યપાનની લહેજત. જ્યાં સુરા સુંદરીની જોડ હોય ત્યાં જ જીવનની લહેજત અને આનંદ હેાય છે. મારે તમારા જેવા ભગતના ટાયલાં વચને નથી સાંભળવા. ભિદ્રસિહ ખેલ્યે.
તમે તે
'
તમને રાક્ષસણીરૂપી ગણિકા તથા ભૃતરૂપ દુષ્ટ મિત્રોએ જુગાર મદ્યપાન અને લંપટ દેારડાં વડે મજબૂત બાંધી જેર કર્યો હોય ત્યાં તમેા તેમાંથી છૂટવાની આશા રાખે। જ કયાંથી ? સાંભળે ? આ ગણિકા પૈસાની પૂજારણ છે, પૈસા જ તેને પ્રેમ છે. માટે કહું છું કે છોડે તેવી નીચ ગણિકાને ! તમને અધતિના માર્ગે તેને જ ચડાવ્યા છે. ભાઈ! મારૂ કહેવું માને. નહિ તે। આ તમારા રાજ્યની પાયમાલી અને ખાનાખરાખી થઈ જશે, તમારા ગેાત્રનું નિકન્દન નીકળી જશે. તમેા આજે જે સુખ ભાગવા । તેના બદલે ભીખ માગતા નજરે પડશે. માટે નારી સેાબતને ત્યાગ કરે. કારણ કે માંખી, મચ્છર, વેશ્યા, ઉંદર, યાચક, જીલ્મી પટેલ અને જોશી આ સાતે જણ પારકાને ભક્ષણ કરવાવાળા છે. યેગીમહારાજ મેધ આપવા લાગ્યા.
ચેગીરાજ! તમારે મારી વાતમાં વધારે લવારા ન કરવા! મારે તમારા ઉપદેશની કાંઈપણ જરૂર નથી. મને લાભ કે નુકશાન છે તે હું સારી પેઠે સમજુ છું. ભદ્રિકસિંહ ગુસ્સાના આવેશમાં તાડુકયેા.