________________
૧૪૦
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મિક નવલકથા પુત્રી તેં કેવા પતિને અંગીકાર કર્યો ? શું તને આટલા બધા રાજકુંવરે માંથી કોઈ પસંદ ન પડો કે એક ભીખારીને વરમાળ આપી. જા, તારું કાળું મૂખ મને ન બતાવીશ. પ્રવિણસિંહ તાડુકીને બેલ્યા.
પિતાજી ! પિતાજી! મારા વહાલા પિતાજી, તમારી પુત્રીએ જે કર્યું છે તે યોગ્ય જ કર્યું છે. આ સ્વયંવરમાં તમારી પુત્રીને ગમે તે વર વરવાની છૂટ છે તો મેં તે હક્કનો લાભ લીધો છે. પિતાશ્રી ! માફ કરજે, મારો પતિ જંગલને ભટકતો ભિખારી નથી પણ એ રાજવંશી અને ઉત્તમકુળને પુરૂષ છે. તેઓ મારા તથા તમારા દુશ્મન નથી. મારે વહાલે મારા મનને માલીક અને મારે મુગટમણિ છે. દુષ્ટોના હાથથી મૂક્ત કરાવનાર અને મારા માટે અથાગ દુઃખ સહન કરનાર વળી મારાજ માટે તમારા કારાગ્રહે પડી રહેનાર એજ મારે પ્રિય પતિ છે. મેં મારું મન તો કયારનુંએ આપ્યું હતું ફક્ત હસ્ત આપવો બાકી હતા તે પણ આજે આ સ્થળે પ્રભુ સાક્ષીએ
અર્પણ કર્યો છે. પિતાજી ! પરમેશ્વરે જે મને આયે, મને જે ગમે, વિધાતાએ જે નિર્માણ કર્યો હતો તે પતિ માટે પ્રાણધાર થઈ ચૂકયે. યોગીરાજે પણ નિમિત્તબળે મને તેજ બતાવ્યો હતો. રાજકુમારી દેવસેનાએ રડતાં રડતાં કરૂણ સ્વરે જણાવ્યું.
બેટા ! હજી પણ કહું છું કે તું સમજ અને બીજા કોઈ લાયક પુરૂષને વરમાળા આરે પણ કર. પ્રવિણસિહે કહ્યું.
દેવસેના કહે છે કે –
તરણું ઉપર મેરૂ અધરશું, નીર તણી ગતિ શું ફરશે, પતિવ્રતાની જે ટેક ધરી મેં, તે કદી શું ખોટી પડશે.
