________________
૧૦૨
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મિક નવલકથા તે હકીકત કહેવાને હાલ મને અવકાશ નથી પણ તમારે વૃત્તાંત જાણ્યા પછી મને વ્યાજબી લાગશે તો મારી હકીક્ત કહીશ. દેવકુમારે જવાબ આપ્યો.
તમારી ઓળખાણ અગર નાતજાત જાણ્યા સિવાય મારી હકીક્ત કહીને શું કરું? તેથી તે મારા દુખમાં વધારે થાય, તમે મને શી મદદ કરવાના હતા. દુઃખમાં સહાય કરવાને દુઃખ કહેવું જોઈએ પણ દુઃખમાં દુઃખ કરનારને કહેવાથી શું ફાયદો? - હે બાળા ! મારા કેટલાક ગુપ્ત કારણોથી મારી હકીક્ત કહેવા લાચાર છું. પણ એટલું જણાવું છું કે હૃક્ષત્રિય છું અને તારું દુઃખ મારા બાહુબળથી દૂર કરવા મારા પ્રાણનું પણ બળીદાન આપી ક્ષત્રિય તરીકેની મારી ફરજ બજાવીશ. હું વચન આપું છું કે “ તમારા દુઃખમાં પ્રાણને સહાય કરીશ.”
સાંભળ! મારું નામ દેવસેના છે, હું મેહનપુરી નગરીના રાજા પ્રવીણસિંહની રાજકુંવરી છું. મારા પિતા પોતાના દુરાગ્રહને વશ થઈ મહારાજા વિરભદ્રસિંહ સામે યુધ્ધે ચડ્યા હતા. પ્રથમ તે ફતેહ પામ્યા પણ પાછળથી યુવાવસ્થિત છતાં પરાક્રમી રાજકુમાર (દેવકુમાર) અને પ્રધાનને પુત્ર (લાલસિંહ)થી પરાજ્ય પામ્યા જેથી મારા પિતા કેદ પકડાયા. આ હકીક્ત આખા નગરમાં ફેલાતાં પ્રતિપક્ષી રાજા, મહારાણાઓ અને મારા દેહના પ્રત્યે આદરભાવે જોનારા, મારા રૂપ ઉપર મોહીત થઈ એકદમ બળવંત થયા, વળી જંગલીઓએ ગામમાં લુંટ ચલાવવા માંડી, મહેલમાં પણ ધાડ પાડી અંતઃપુર લુંટયું અને મને પિતાને જંગલમાં લઈ ગયા. જ્યાં મને પિતાની સ્ત્રી બનાવવા માટે ઘણું જ ત્રાસ આપવા લાગ્યા.
કદાપી રન કાગની ડોક શોભાવે ખરી ! ના, ના, કદાપી એમ ન જ બને તે રત્નસમી કન્યાએ તે મોતને શરણ થવા નક્કી
