________________
પ્રકરણ ૯ સું
૯૫ પૂજ્ય પિતાશ્રી મને પણ મારા મિત્ર સાથે પરદેશ જવાની રજા આપે ! મારા મિત્ર સિવાય હું ઘડી પણ રહી શકીશ નહિં, માટે આપ જરાપણ કચવાયા વગર આ આપના બાળકને રજા આપી ઉપકાર કરશો. લાલસિંહે વિનયપૂર્વક આજ્ઞા માગી.
ધન્ય છે મારા બેટા ! તારું ડહાપણ અને મિત્રતાને જોઈ મારા આત્માને આજે ઘણો જ આનંદ થાય છે. જાઓ ! મારા બાળકે ! તમને મારા અંતઃકરણથી આશિર્વાદ છે કે –પ્રભુ તમારા કામમાં તમને સંપૂર્ણ યશ અને કીતિ આપે! અને થોડા જ વખતમાં તમે યશસ્વી થઈ વહેલા આવો ! આ પ્રમાણે બન્ને મિત્રોને લાલસિંહના પિતાએ (પ્રધાન છત્રસિંહએ) આશિર્વાદ આપી વિદાય કર્યા.
હવે બંને મિત્રો અહીંથી વિદાય થઈ પાઠશાળામાં ગુરૂજીનો આશિર્વાદ લેવા માટે ગયા. અને ત્યાર પછી પિતાની માતૃભૂમિને નમસ્કાર કરી ચાલી નિકળ્યા. ધન્ય છે ! એ બને સાચા મિત્રોને!
