________________
૨૩૦
[ જીવનપરિચય ધૂમથી થયું હતું. તેમાં મૂળનાયક શ્રી નમિનાથ ભગવાન, તેમનાં યક્ષ-યક્ષિણીઓ અને ઘુમ્મટ ઉપર ધ્વજાની પ્રતિષ્ઠા પૂજ્યશ્રીના પવિત્ર વાસક્ષેપપૂર્વક કરવામાં આવી હતી.
મૂલનાયકજીને ગાદીએ બેસાડવાને લાભ અહીંના શ્રીમાનું વ્રજલાલભાઈ એ લીધું હતું કે જેઓ આ પ્રસંગ માટે નાગપુરથી ખાસ આવ્યા હતા. બપોરે શાંતિસ્નાત્રા ભણાવાયું હતું.
આ ઉત્સવમાં ઉપજ ધારવા કરતાં ઘણી સારી થઈ હતી. પ્રતિષ્ઠાના દિવસે આખું ગામ ભેગું થયું હતું, તેને પૂજ્યશ્રીએ સુંદર ઉપદેશ આપ્યો અને પ્રતિષ્ઠાના દિવસે ગામમાં કે તેની આસપાસ કેઈ જીવહિંસા કરે નહિ તથા બળદને જોતરે નહિ, તે માટે કાયમને ઠરાવ કરવામાં આવ્યો હતું. બાદ સહુને સાકરની પ્રભાવના કરવામાં આવી હતી. જીવદયાના મહાન પ્રવર્તક ગાદીએ બિરાજે ત્યારે આટલું તે થવું જ જોઈએ ને? છેલ્લા બે દિવસમાં બારે ગામની નવકારશી થઈ હતી. સાધર્મિક વાત્સલ્ય તે રેજનાં હતાં જ. ખેરજ અને તેની આસપાસનાં ગામે આજે પણ આ ઉત્સવને આનંદભેર યાદ કરે છે અને પૂજ્યશ્રીનાં ચરણે મસ્તક નમાવે છે. અમે તે કહીશું કે
ખરે રંગ જામે બેરજ ગામમાં ! ખેરજ ગામમાં પ્રભુજીના નામમાં,
ખરો રંગ જામ્યો છેરજ ગામમાં. - અહીં સિદ્ધપુરથી મહેતા દોલતરામ વેણીચંદને
