________________
૧૮૬
* [ જીવનપરિચય શિલા સ્થાપન માટે પૂજ્યશ્રીએ જેઠ સુદિ ૨ નું જે મુહૂર્ત આપ્યું હતું, તે બાબત કેટલાકે વહેમ ઘાલ્યું હતું, તેથી સંઘના આગેવાનોએ અમદાવાદ જઈ પાંજરાપોળ, વિદ્યાશાળા, લુહારની પિળ વગેરે ઉપાશ્રયમાં બિરાજતા પૂજ્ય આચાર્યાદિ મુનિ ભગવંતેને મળી મુહૂર્તની ખાતરી કરી હતી અને તેમાં આ મુહૂર્ત શ્રેષ્ઠ હેવાને એકમતી અભિપ્રાય સાંપડે હતા, એટલે સંઘની શ્રદ્ધા અને ભાવના વધી જાય એ સ્વાભાવિક છે. પછી તે એમનાં દહેરાસરનું કામ ઝડપી આગળ ચાલ્યું અને બીજી સાલમાં પ્રભુજીને પ્રવેશ કરાવવાનું મુહૂર્ત પણ પૂજ્યશ્રીજી પાસેથી ગ્રહણ કરી પ્રભુજીને પ્રવેશ કરાવ્યું. તે વખતે ઉપજ પણ અણુ ધારી ઘણી સારી થઈ હતી.
જીર્ણ મંદિરોને ઉદ્ધાર કરાવ, નૂતન ચિત્ય નિર્માણ કરાવવાં, વર્તમાન વિહારેમાં રહી ગયેલી ખોડખાંપણે સુધરાવવી, અંજનશલાકા–પ્રતિષ્ઠામહેન્સ કરાવવા,
મુમુક્ષુઓને દીક્ષા આપી ભવકૂપમાંથી ઉદ્ધાર કરે, જીવન સુધારનારાં વ્રતનિયમોનું પ્રદાન કરવું, ઉપધાન-ઉદ્યાપન ઉત્સવ–મહોત્સવ યોજવા, વ્યાખ્યાને આપવાં, દાન–શીલતપ-ભાવની પુષ્ટિ કરવી, શ્રદ્ધાને સુદઢ બનાવી જ્ઞાનને વેગ આપ, સંઘમાં કુસંપ પેઠે હોય તે સમજાવીને દૂર કર, આ બધો ઉત્તમ કેટિને ઉપકાર નહિ તે બીજું શું છે? ભૂખ્યાને અન્ન દેવું, તરસ્યાને પાણી પાવું, દુઃખીને બે પૈસા આપી મદદ કરવી, ગરીબેને શિક્ષણ-ધંધામાં સહાય કરવી એ બધા સામાન્ય કેટિન ઉપકારે છે,
