________________
૧૭૨
[ જીવનપરિચય કહેવાને અમે શક્તિમાન નથી. અમદાવાદમાં પટવા બાલાભાઈ મગનલાલને પૂજ્યશ્રીનાં સાન્નિધ્યમાં શાન્તિસ્નાત્રાદિ ધર્મપ્રભાવના કરવાની પ્રબલ ભાવના હતી, તેથી વિહારનું હવે પછીનું લક્ષ્ય અમદાવાદ બન્યું.
ચારૂપ તીર્થમાં ચિત્રસુદિ એકમે પૂજ્યશ્રી ચારૂપ પધાર્યા, ત્યાં મંત્રી ભેગીલાલભાઈ-નંદલાલભાઈ વગેરે તરફથી પાટણ પધારવાની વિનંતિ થઈ અને મુનિશ્રી વર્ધમાનવિજયજી, જેઓ છેલ્લું ચાતુર્માસ પાટણ રહ્યા હતા, તેઓ પણ વંદનાર્થે પૂજ્યશ્રી સમક્ષ ઉપસ્થિત થયા. પરંતુ પૂજ્યશ્રીએ ભાવિકેને અમદાવાદ જવાનું કારણ સમજાવી ત્યાંથી વિહાર કર્યો. મેત્રાણ, સિદ્ધપુર, ઊના, ગંભીરા, જોટાણું, લાંઘણજ, વડસમા, ખોરજ (ડાભી) તથા બેરૂ થઈ માણસા-લેદરા પધાર્યા અને ત્યાંથી લીબુંદરામાં એક મહત્સવને સાન્નિધ્યને -લાભ આપી વૈશાખસુદિમાં અમદાવાદ પધાર્યા.
અમદાવાદમાં ઉત્સવાદિ પટવા બાલાભાઈ એ કાળુશીની પિળમાં શ્રી સંભવનાથ જિનાલયમાં મહોત્સવ માંડે. ભાવના ભરપૂર હતી અને પૈસાને કેઈ પ્રશ્ન ન હતું, એટલે એ મહત્સવને અને રંગ ચઢ. ગવૈયા હીરાલાલ ઠાકર નિત્ય નવાનવા રાગોથી પૂજા ભણાવતા અને જૈન આરાધકમંડળ પિતાની વિશિષ્ટ શલિથી રસની રેલછેલ કરતું. પૂશ્રીની વૈરાગ્યમયી વાણી અનેક ભવ્ય જીવોની મોહનિદ્રા તેડતી અને સંવેગ-નિર્વેદનું પાન કરાવતી.
