________________
જન સોસાયટીમાં જયજયકાર |
૧૧૭
ધારણ કરતા હતા. બીજા પણ અનેક મુમુક્ષુઓ ઉપસ્થિત થઈને વિવિધ પ્રશ્નો કરતા હતા અને તેનું સુંદર સમાધાન પામી સદ્ધર્મમાં શ્રધાન્વિત થતા હતા.
આ સ્થળે એક પાઠક પશ્ન કરે છે કે “અહીં દેવની વિદ્યમાનતા કયાં હતી? આ બધો તે ગુરુગુણને મહિમા
છે.” અમે તેમને કહીએ છીએ કે–આજે અરિહંત દેવ ભલે સ્વદેહે વિદ્યમાન ન હોય પણ અક્ષરદેહે વિદ્યમાન છે અને નામ તથા સ્થાપના વડે મંદિરમાં વિરાજે છે. તેમની અનન્ય ઉપાસનાથી જ ગુરુમાં ગુણે પ્રકટે છે અને તે આપણામાં ગુણધર્મ પ્રકટાવે છે. એટલે “દેવ અને ગુરુની વિદ્યમાનતા હોય ત્યાં ધર્મ તે ધસમસતે આવે છે.” એ અમારું વિધાન યથાર્થ ઠરે છે.
પર્યુષણ પર્વ આવતાં તપનું તેજ ઝળકી ઉઠયું હતું. રાધનપુર નિવાસી શાકરચંદભાઈએ માસક્ષમણની તપશ્ચર્યા કરી હતી અને મુનિશ્રી રૈવતવિજયજીએ ૨૦ ઉપવાસની ભાવના સફળ કરી હતી. અઈએ વગેરેના આંકડા અંગુલિએના પર્વને ઓળંગી ગયા હતા. અરુણાસાટીમાં શેઠ રતિલાલ કેશવલાલ (કેશવલાલ મૂલચંદવાળા)ના ધર્મપત્ની મંજુલા બહેને અદૃઈની તપસ્યા કરી હતી. તે નિમિત્તે તેમણે પૂજ્યશ્રીને પિતાના બંગલે નિમંત્રી ત્રણ દિવસને ઉત્સવ ઉજવ્યો હતે. * આ રીતે પૂજ્યશ્રીને ચાતુર્માસથી જૈન સંસાયટીમાં જયજયકાર થયે હતે. ઘણા ભાવિકેએ નાણુ મંડાવીને, ચતુર્થવ્રત વગેરે ઉચ્ચાર્યા હતાં. તેઓશ્રીએ વાવેલા આ
