________________
નહલાહલ તે–ષ ઠાલવ્યો છે. તેમાં આ દીક્ષાને ઉલ્લેખ કરીને તેના પર એક નેધ–ટિપણી આપી છે, તેમાં એ મતલબનું લખ્યું છે કે
આ નૂતન દીક્ષિતે પિતાના કુટુંબીઓને પરમ ગુરુદેવથી ખાનગી એક શ્રાવક અધિકારી પાસેથી રૂા. ૫૦૦ અપાવ્યા. તેની ખબર પડતાં પરમ ગુરુદેવે તેમને ખૂબ દાટયા, પછી પાલી ગયા. ત્યાં પણ આ -નૂતન દીક્ષિતે પિતાના સદર કુટુંબીઓને બોલાવ્યા. પરમ ગુરુદેવને
ખબર પડતાં આ દીક્ષિતને સખત ઠબકાર્યો, એટલે ગુસ્સે થઈને તેણે પિતાને વેષ છોડીને ચાલતી પકડી. પછી બીજે વર્ષે ઘંઘામાં શ્રી વીરવિજયજી પાસે દીક્ષા લઈ દાનવિજ્ય થયા.”
પ્રિય પાઠકે ! આ કેટલું બધું હલાહલ જુઠ છે? પરમ ગુરુદેવના - સાન્નિધ્યમાં પ્રથમ તે એક નૂતન દીક્ષિત આવું સાહસ કરી શકે નહિ, બીજું શ્રાવક કે જેઓ રાજ્યના મેટા દીવાન જેવા અમલદાર હતા અને પરમ ગુરુદેવના ભક્ત હતા, નૂતન દીક્ષિતથી અપરિચિત હતા, તેઓ પરમ ગુરુદેવને અંધારામાં રાખીને આપવાની મૂર્ખાઈ કરી શકે - નહિ, અને જે એવો જ કીસ્સો બન્યો હોય તે પરમ ગુરુદેવના આજ્ઞાવતિ વિનય શ્રી વીરવિજયજી મહારાજ તેમને તરત જ પરમ ગુરુદેવની સંમતિ વિના દીક્ષા આપી શકે નહિ. આ બે દુ ચાર જેવી સ્પષ્ટ હકીકત હોવા છતાં લેખકે આ નિસ્પૃહશિરોમણિ તારક ગુરુદેવની નિર્દોષ દીક્ષા પર જે કલંક ચઢાવવાની નરી બાલીશ ધૃષ્ટતા સેવી છે, તે ખરેખર દયાજનક છે. તાત્પર્ય કે કેવલ ડ્રેષથી આવું ખોટું ચિતરનારે પિતાની આપવડાઈ ગાવા માટે પુસ્તકમાં બીજું પણ કેટલું ખોટું નહિ ચિતર્યું હેય? આગળ ચાલીને એ નેંધમાં તેઓ લખે છે કે –
“આ દાનવિજય કમલસરિની પાટે દાનસુરિ થયા અને તેમના શિષ્ય પ્રેમસૂરિ તથા રામચરિએ તિથિને ન પંથ કાઢયો છે.'
