________________
૧૭. નગરીનું દહન અને કૃષ્ણને અગ્નિદાહ ૨૮૩ તેમ છે તેની તપાસ કરી રાખ. મુનિને પિતાની સાથે લઈ જઈને ગેચરી મેળવી આપી ભક્તિ બજાવતે.
એક વખત કેટલેક રથકારલકે ઉત્તમ પ્રકારનું લાકડું લેવા તે પર્વત ઉપર આવી ચડ્યા અને લાકડાં કાપવા લાગ્યાં. તેમની સાથે અનેક માણસો હતા સૌની રસોઈ એક જ સ્થળે ભેગી બનાવાતી હતી–તે પેલા મૃગને ખબર પડી તેથી તે મૃગ મુનિની પાસે આવી પુંછડી હલાવી સંજ્ઞા કરી. મુનિ ધ્યાનમુક્ત થઈ તેની સાથે રથકારને રડે પહોંચ્યા. અત્યારે ભેજનની વેળા છે. ભેજન તૈયાર છે અને બરાબર તે જ સમયે મુનિશ્રી પધાર્યા. રથકા કારને અધિપતિ ખુબજ રાજી થઈ ગયું અને ભ્રક્તિભાવ પૂર્વક મુનિને વહેરાવ્યું. આ સમયે રથકાર-મૃગ અને મુનિ ઊભા હતાં ત્યાં જ એક મોટું વૃક્ષ તેમના ઉપર પડયું ત્રણે મૃત્યુ પામી દેવકમાં ગયા.
મરતી વખતે મૃગનેં ઉચ્ચ ભાવના હતી કે હું તે તિર્યંચ છું આ અવસર ક્યારે મળે કે હું આવા તપસ્વી મુનિને પારણું કરાવી શકું–રથકાર પણ અત્યંત ભાવપૂર્વક મુનિને વહેરાવી પિતાની જાતને ધન્ય માનતે હતે. અમારા એવા પુણ્ય હશે કે આવા જંગલમાં પણ આવા મહાન તપસ્વી મુનિ અમારે આંગણે પધાર્યા છે અને અમને લાભ આપી કૃતાર્થ બનાવ્યા છે. બળભદ્રમુનિ પણ એક વર્ષ નિર્મળ મુનિવ્રત અને તપશ્ચર્યા કરી દેવામાં ગયા.
