________________
૨પ૭
૧૭. નગરીનું દહન અને કૃષ્ણને અગ્નિદાહ
તારે સગે ભાઈ જરાકુમારના હાથે જ તારું મૃત્યુ થશે. સંસારની સ્થિતિ આવી જ હેય. શોક કરે નકામે છે.
પ્રભુએ આ વાત કહી ત્યારે જરાકુમાર ત્યાં હાજર હતું. તેના મનમાં થયું કે મારા હાથે આવું ભયંકર પાપ થશે તે હું નરકમાં જ જઈશ. માટે આજે જ અને અત્યારે જ હું અહીંથી દૂર દૂર ચાલ્યા જાઉં જેથી મારે અને કૃષ્ણને ભેટે કદી થાય જ નહિં. અને મારા હાથે ભાઈનું મૃત્યુ થતું અટકી જાય. આમ વિચાર કરી જરાકુમારા પિતાના ધનુષ્ય બાણ લઈ વનમાં ચાલ્યા ગયે.
બીજી બાજુ દ્રૌપાયન પણ પાપના ભયથી ગભરાયે અને વનમાં રહી રહી વિચારવા લાગ્યું કે મારા હાથે યાદ કે દ્વારિકાને નાશ ન થાય તે સારું
શ્રી નેમિનાથ પ્રભુના વચન સાંભળી કૃષ્ણ એકદમ ઢીલા પડી ગયાં અને પ્રભુને વંદન કરી દ્વારિકામાં ગયા. કુણે પિતાના પુત્રો-પૌત્રો વગેરેને બેલાવી પ્રભુએ કહેલ હકીક્ત કહી સંભળાવી. અને ઉપદેશ આપવા લાગ્યા કેહે યાદવો હે નગરજને આપણી આ નગરી દ્વારિકાનું પતન મદિરા છે. મદિરાથી જ સર્વસ્વનો નાશ થવાનો છે માટે ત્યાગ કરે. આજથી સૌ નકકી કરે કે કેઈએ મદિરાનું પાન કરવું નહિં. તેમજ રાજ્ય તરફથી પણ મદિરા–બંધી કરાવડાવી. બળદેવજી વગેરે સૌ ધર્મ પ્રત્યે શ્રધ્ધવાળા થયા. ૧૭
