________________
૧૭. નગરીનું દહન અને કૃષ્ણને અગ્નિદાહ
૨૫૫
૨૫૫
આપીશ. આમ કહી કુણ-પ્રદ્યુમ્ન–શાંબ વગેરે પુત્રોને લઈને પ્રભુને વંદન કરવા સમવસરણમાં આવ્યાં.
કૃણે શ્રીનેમિનાથજીને પૂછયું–હે પ્રભુ! આ શાંબ અને પાલક એ બેમાંથી આપને વંદન કરવા પ્રથમ કેણ આવ્યું હતું? જેથી હું તેને મારે દર્પણ અશ્વ ભેટ આપી દઉં.
પ્રભુએ કહ્યું- હે કૃણે, તારા પાલક નામે પુત્રે મને દ્રવ્યથી વંદન કર્યું છે પરંતુ તારા શાંબ નામના પુત્રે મને અત્યંત ભક્તિભાવ પૂર્વક વંદન કર્યું છે. એટલે કે તારે પુત્ર પાલક ભવ્ય નથી તેથી ભાવથી વંદન નથી કર્યું દ્રવ્યથી જ કર્યું છે અને તારો બીજો પુત્ર શાંબ ભવ્ય છે આ જ ભવમાં મેક્ષે જનાર છે તેથી તેણે ભાવપૂર્વક વંદન કર્યા છે. અને એ ભાવ વંદન મેક્ષ માર્ગના રથ સમાન છે. આ સાંભળી કૃષ્ણ તે દર્પણ અશ્વ શાંબને આપે અને તેને માન આપી મહામંડલેશ્વર બનાવ્યું જ્યારે પાલક ઉપર ગુસ્સે થઈને કાઢી મૂકયે.
કેટલાક સમય પછી કૃષ્ણ પિતાના સકળ પરિવાર સાથે પ્રભુને વંદન કરી દેશના સાંભળવા બેઠાં હતાં. દેશના પૂરી થયા પછી કુણે બે હાથ જોડી વિનય પૂર્વક પ્રભુને પૂછયું- હે પ્રભુઆ સેનાના કિલ્લાવાળી અને રત્ન વગેરે મણિએ કાંગરે ઝળહળે છે તેવી મારી આ દ્વારિકા નગરીને કેઈવાર નાશ થાય તેમ લાગે છે કે નહિં ? મને તે લાગે છે કે મેરૂપર્વતની જેમ અને ધ્રુવના તારાની જેમ આ નગરી જેમ છે તેમજ રહેશે ! તેમજ જગતમાં
