________________
૧૨, શાંબ–પ્રદ્યુમ્ન
૧૯૩
સ્ત્રીઓ તેની આજુબાજુ બેઠી હતી. શાંબે આંખે કાઢી બીવડાવી ભાનુને બહાર તગડી મૂક્યું. દેડતે દેડતે સત્યભામાં પાસે આવીને કહે છે કે માતાજી મારા શયનખંડમાં તે શાંબ બેઠે છે અને બધી સ્ત્રીઓ સાથે ગમ્મત કરે છે મને ડરાવીને કાઢી મૂકો.
સત્યભામા દેડતી ત્યાં આવી. જોયું તે શાંબ હતે. શાંબ ઊભે થઈને સત્યભામાના પગમાં પડે. પરંતુ સત્યભામાં અત્યંત ગુસ્સે થઈને જેમ તેમ બોલવા લાગી. શાલા નીચ, તને અહીં કેણે બોલાવ્યું હતું ?
શાબ ખૂબજ નમ્રતાથી કહે-હે માતાજી ! આપ જ હાથ ઝાલીને મને લાવ્યા છે. તે સિવાય હું નથી આવ્યા. હું બેટું બોલતા હૈઉતે આખા નગરમાં લોકોને પૂછી જુઓ.
સત્યભામાએ સૌ નગરના લેકને પૂછયું તે સી હસતાં હસતાં બોલ્યા કે આપ શાંબ કુમારને હાથ પકડીને નગરમાં લાવ્યા છે. કેઈ કુમારી કે કન્યાને તે અમે તમારી સાથે જોઈ પણ નથી. તેમજ તમે તમારા હાથે શાબને નવાણું કન્યાએ પરણાવી છે. હવે નાહક તેના ઉપર કોધ કરે છે. અને લેકેની મશ્કરીનું કારણ તમે બને છે.
લેકેના આવા ઠપકાપાત્ર શબ્દો સાંભળી સત્યભામાં ખૂબજ ઈ છેડાઈ અને દગ-માયા અને અન્યાયની બૂમ પાડતી કૃષ્ણ પાસે આવી. કૃષ્ણ-બળદેવ-સમુદ્રવિજય વગેરે બધાં બેઠાં હતાં ત્યાં બનેલી સર્વ બીના કહી સંભળાવી. પ્ર. ૧૩
