________________
૧૭૪
પુણયને પ્રભાવ યાને પ્રદ્યુમ્નકુમાર
આ કરામતની કૃષ્ણને કાંઈ ખબર પડી નહિં. જાબુ વતીને સત્યભામા સમજીને દેવે આપેલે હાર જાંબુવતીના ગળામાં પહેરાવી દીધું અને બેગ ભેગવી રહ્યાં. તે સમયે મહાશુક નામના દેવેલેકમાંથી કેટભ નામને દેવ અવીને જાંબુવતીની કુખે આવ્યા. ત્યારબાદ જાંબુવતી તે હાર લઈને પિતાના મહેલે ગઈ. તેના હૈયામાં આનંદ છવાયેલું હતું.
ત્યારબાદ સત્યભામાં અત્યંત આકર્ષક શૃંગાર સજીને ઠાઠમાઠ કરીને મલપતી મલપતી કૃષ્ણ પાસે આવી. તેને જોઈને કૃષ્ણ વિચારમાં પડે કે હજુ ડીવાર પહેલાં તે સંસાર સુખ ભેળવીને ગઈ છે અને ફરી વાર કેમ આવી હશે? સ્ત્રીએ કદી સંતુષ્ટ થતી હોતી નથી. ફરી ભેગની ઈચ્છા હશે. ભલે ભલે આવી કૃeણે તેને આવકારી અને આનંદ પૂર્વક ભાગ ભેગવવા લાગ્યાં. આમ સત્યભામાને સંતોષ આપવા ખાતરજ કૃષ્ણ ભેગ ભેગવી રહ્યાં.
આ વાતની પ્રદ્યુમ્નને ખબર પડી એટલે જે વગાડવાથી જેના અવાજથી હૈયામાં ડર લાગે એ જોર જોરથી દુંદુભી વગાડવા લાગે. એને અવાજ સાંભળી સત્યભામાના હૈયા માં ભય પેદા થયેલ. તરતજ કૃષ્ણ બહાર આવી પૂછવા લાગ્યા કે આ દુંદુભિ કેણુ વગાડે છે? અનુચરે કહે છે સ્વા મીન! પ્રદ્યુમ્નકુમાર વગાડે છે. કૃષ્ણ વિચારે છે કે આ બહુજ છેટું થયું. ભયના વાતાવરણમાં સત્યભામાં સગર્ભા બની છે અને તેનું બાળક ખૂબજ ડરપોક અને બીકણ જન્મશે.
