________________
૧૫૬
- પુણ્યને પ્રભાવ યાને પ્રદ્યુમ્નકુમાર
જોયું કે સાંભળ્યું નથી. આ૫ અસત્ય શા માટે બેલે છે?
આ સાંભળી બાલમુનિ કૃત્રિમ ગુસ્સ કરી બેલ્યાસત્યાસત્યની ચર્ચા કરી મને શા માટે ગુરુ કરાવે છે? ભિક્ષા આપવાની ઈચ્છા હોય તે જલદી આપ-નહીંતર ઊભું થઈને બીજી જગ્યાએ જઉં. રુકિમણું ઊંડે નિસાસ નાંખતા બેલી–મહારાજ ! મારા હૈયામાં આજે શેક ભરેલ હોઇ મેં આજે કાંઈ રાંધ્યું નથી અને મેં ખાધું પણ નથી. તમને શું આપું?
બાલમુનિ અરે, તું તે ત્રણ ખંડના અધિપતિ કૃણ મહારાજની મુખ્ય માનીતી પટ્ટરાણું છે અને તારે વળી શેક કે ? તારા શોકનું કારણ શું? તારી વાત મારા માન વામાં કે સમજવામાં આવતી નથી.
રૂક્મિણી કહે–હે બાલમુનિ ! મને મારા પુત્રને સળ વર્ષથી વિગ છે એ મારા દુઃખનું મુખ્ય કારણ છે.
પુત્ર મિલન માટે મેં મારા કુળદેવતાની વિધિપૂર્વક તપ જપ કર્યા. પણ સફલ ન થતાં પ્રાણત્યાગ કરવાને મક્કમ નિર્ણય કરી બેઠી ત્યારે દેવતાએ પ્રસન્ન થઈ કહ્યું કે તારા આંગ ણામાં જે આંબે છે તેને કમોસમે મંજરીઓ આવે ત્યારે તને તારો પુત્ર મલી જશે. તે દિવસથી હું તેની રાહ જોઈ રહી છું. આજે આ આંબે મંજરીઓ આવી છે પણ હજુ મને મારે પુત્ર મલ્યા નથી. માટે હે મહારાજ ! આપ આપના જ્ઞાનના બળે મને કહી શકશે કે મને મારે પુત્ર કયારે મલશે ? બાલમુનિએ કહ્યું- હે માતાજી તારે
