________________
પુણ્યને પ્રભાવ યાને પ્રદ્યુમ્નકુમાર
માન કરે છે. એવી અતિ સુંદર સ્ત્રી વિષે લેકે ના મુખે તે મેં ઘણું ઘણું સાંભળ્યું છે પરંતુ સ્વને દર્શન કર્યા નથી. જે આપની આજ્ઞા હોય તો હું તેમના દર્શન કરું. કૃષ્ણ સહર્ષ અનુમતિ આપતા નારદમુનિ અંતઃપુરમાં ગયાં.
એ સમયે સ્નાનગૃહમાંથી બહાર આવી અનેક પ્રકારના શણગારની સજાવટમાં સત્યભામાં મશગુલ હતી. સુગંધીત પદાર્થોને બનાવેલ લેપથી માલીસ કરાવી સેંથે પુરી સુવ
ના અલંકાર પહેરી રહી હતી અને પિતાનું મસ્ત યૌવન અરિસામાં જોઈ રહી હતી. પિતાના રૂપના નશામાં મસ્ત બની મંદ મંદ મલકાતી હતી. અત્યારે ખરેખર સત્યભામાં કંડારેલી મૂર્તિ હોય તેવી અલૌકિક ઝળહળતી હતી. એવે સમયે અંતઃપુરમાં નારદમુનિ આવી પહોંચ્યા. સત્યભામાં શણગાર સજી રહી હતી તે જોઈ મુનિ દરવાજામાં જ ઊભા રહી ગયા. એજ સમયે મુનિરાજનું પ્રતિબિંબ અરિસામાં સત્યભામાની નજરે પડ્યું. અને બોલી ઊઠી, અરે ! આ ભસ્મ ચોળીને અહીં આવેલ આ દુમુખ કેણ છે? અને તિરસ્કાર યુક્ત શું શું કરીને બીજા ખંડમાં ચાલી ગઈ. અને વિચારવા લાગી કે જેગટો કોણ હશે? અહીં કેમ આવ્યું હશે? હવે ક્યારે અહીંથી ટળશે?
સત્યભામાના અપમાનજનક વર્તાનથી નારદજી ખૂબ ગુસ્સે ભરાયા અને તરત જ પવનવેગે આકાશમાં ઊડવા લાગ્યા. મુનિ મનમાં વિચારે છે કે આ સત્યભામાને તેણે કરેલા કર્મને બદલે મલજ જોઈએ. પિતે ધારત તે શાપ
