________________
૮. નારદજી પાછા ફર્યા
૧૨૩
ભાઈ ! આ વનમાં મને જતાં રોકશો નહિં. જે નર જાય એ નર ઉત્તમ લાભ પામે છે એમ તમે બેલ્યા છે તે મને સાર્થક કરવા દે. અને કુમાર વનમાં ગયે.
કેટલેક ભાગ વટાવીને વનની મધ્યમાં પહોંચે. ત્યાં થઈને એક નદી પસાર થતી હતી. તેમાં અનેક પક્ષીઓ અને હંસની હારમાળા વિહરતી હતી સેંકડો વૃક્ષો તેની બંને બાજુએ સુંદરતામાં વધારો કરી રહ્યા હતાં અને નદીના આગળના ભાગમાં કાળા રંગની શિલાઓ શોભતી હતી. એવી એક શિલાની ટોચ ઉપર પદ્માસન વાળીને પૂર્વ દિશામાં મુખ રાખી હાથમાં રૂદ્રાક્ષની માળાથી જાપ કરતી એક સ્ત્રી બેઠી હતી સફેદવસ્ત્રમાં અત્યંત સુંદર દેખાતી સોળ વર્ષની બાળા નજરે પડી, રંગે રૂપે ઈદ્રાણું સમી ભાસતી હતી. એ જોઈ પ્રદ્યુમ્નકુમાર વિચારમાં પડે કે આ કઈ માનવી હશે કે દેવકન્યા હશે! બારીકાઈથી નીરિક્ષણ કરતાં ખ્યાલ આવ્યો કે આ ખરેખર માનવી જ છે તેનું ૨૫ લાવણ્ય અને અંગોપાંગ જોઈ કુમાર મોહિત થયે. તેથી ત્યાં આજુ બાજુ ફરતે હતે.
એવામાં વસંત નામે વિદ્યાધર ત્યાં આવ્ય-કુમારને નમસ્કાર કરી સન્મુખ ઉભે.
કુમારે પૂછ્યું- વિદ્યાધર! આ તપ કરી રહી છે તે બાળ કેણ છે? તેના પિતા કેણ છે? શા કારણથી આવું
