________________
૮. નારદજી પાછા ફર્યા
૧૦૫
શિખરને દૂર કર્યા એટલામાં તે તે માયા કરનાર દેવ સાક્ષાત હાજર થઈ બેલવા લાગે !
અરે ! અહીં કોઈ માનવી જીવતે આવવા સમર્થ નથી અને તેને અહીં આવેલે જોઈ મને આશ્ચર્ય થાય છે. ભલે હું અત્યંત ભૂખે થયે છું એટલે તને ખાઈને મારું પેટ ભરી શાંતિ અનુભવીશ. ખરેખર હું નસીબદાર છું કે સામે પગલે આવીને તું મલ્ય
પ્રદ્યુમ્ન કહે હે દેવ! મને ખબર પડી કે તું અત્યંત ભૂખે થયે છે. ભૂખની વેદના તારાથી સહન થઈ શકતી નહિં હોય એટલે તારા ઉપર દયા લાવીને ભૂખના દુઃખ માંથી છોડાવવા માટે જ હું અહીં આવ્યું છું. ચાલ તૈયાર થઈ જા એમ કહી લડવાની તૈયારી કરી.
આથી પેલે દેવ ખુબજ ખીજાઈ ગયે. ગુસ્સે થઈ બિહામણું આંખે કરી તેની સામે આવી લડવા લાગે. મહાબલી પ્રદ્યુમ્ન ક્ષણવારમાં એ દેવને હરાવી દીધે. માનવીથી પરાજ્ય પામેલે દેવ બે હાથ જોડી કહેવા લાગે.
હે કુમાર ! હે મહાબલી ! હે ભાગ્યશાળી ! આજ સુધીમાં મને હરાવનાર કેઈજ મળ્યું નથી. માત્ર તમે એક જ એવા મલી ગયા કે મને હરાવી તમે જીત્યા છે. આજથી આપજ મારા સ્વામી છે. હું તમારે દાસ છું.
એમ વિંનવી દેવ પ્રદ્યુમ્નકુમારને બે અત્યંત કિંમતી કુંડલ અને અમુલ્ય હાર આપે. અને કહ્યું કે હે પ્રભુ!
