________________
७२
વહુ વૃક્ષ પર આવી ગયા અને વૃક્ષ ઉડતું ઉડતું આભાનગરીના પાદરે આવી પહોંચ્યું. છૂપી રીતે નીકળી ચંદરાજા શય્યામાં પોઢી ગયા.
ગુણુવલી પોતાના પતિને જગાડવા માટે કપટયુક્ત શબ્દોથી બેલી કે “હે સ્વામિ ! હજી કેમ ઉતા નથી, સવાર થવા આવ્યું. આખી રાત્રી ઉંઘવા છતાં કેમ આળસ છોડતા નથી.” ચંદરાજા આળસ મરડીને બેલ્યા કે “તારી આંખમાં હજી ઉંઘ કેમ દેખાય છે. ગુણાવલી “હે સ્વામિ! આજે તે આખી રાત જિનભક્તિમાં પસાર કરી છે ત્યાં ચંદ બોલે છે કે મેં રાત્રિના સ્વપ્નમાં વિમળાપુરી જોઈ. તથા તેમાં હરખાતાં હરખાતાં તમે સાસુ-વહુ ફરતાં જોયાં.”
ગુણુવલી કહે “સ્વપ્ન કદાપી સત્ય હોતાં નથી તેવામાં તે ચંદરાજાના હાથે મીંઢલ બાંધેલું જોયું. વિચારવા લાગી કે જરૂર વિમળાપુરી મારા પતિ આવ્યા હશે!
વીરમતીને કહે છે સાસુજી! તમારી વિદ્યા મારા માટે આપત્તિરૂપ બની, પ્રેમલાલચ્છીએ મારા ચંદરાજા સાથે લગ્ન કર્યા છે.” આ સાંભળી વીરમતી કોધના આવેશમાં પુત્રને વધ કરવા દોડી પણ વહુની વિનંતિને માન આપી વધ ન કરતાં મંત્રેલ દોરો ચંદના ડોકમાં બાં કે તુરત જ ચંદરાજા કુકડા સ્વરૂપે બન્યા.
પતિદેવને કુકડાના રૂપમાં નિહાળી ગુણાવલી આકંદપૂર્વક ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડવા લાગી. અંતે કર્મસત્તા પ્રત્યે ધ્યાન દોરી કર્મ કરે તે ખરૂં! એક સમયનો રાજા હાલના તબક્કે કુકડાના
