________________
૧૯૦
આ. દેવશ્રી યશેભદ્રસૂરીશ્વરજી મ. સા.ની
મહારાજ બિરાજમાન હતા. તેમનાં દર્શન કરી પૂજ્યશ્રી કૃતાર્થ થયા. વડીલેને વિનય એ જૈન ધર્મની મહાન શિક્ષા છે અને તે આધ્યાત્મિક વિકાસને મૂળ પાયો છે, જેણે વિનયાદિ વડે ગુરૂની કૃપા પ્રાપ્ત કરી નથી, તેને કઈ પણ વિદ્યા ફળતી નથી.
ત્યાં ચાર દિવસની સ્થિરતામાં ઘણા ભાતિકએ દર્શનસમાગમ આદિને લાભ લીધો અને કચ્છમાં થયેલા ધર્મના જય જયકાર અને પિતાને હર્ષ પ્રકટ કર્યો. પૂજ્યશ્રીએ જણાવ્યું કે “એ બધે શ્રી જિનેશ્વર દેવના શાસનને પ્રતાપ છે અને ગુરૂકૃપાનું ફળ છે. હું તે માત્ર નિમિત્ત બન્યો છું.” કેવી નમ્રતા ! કેવી સરલતા ! !
ત્યાંથી પૂજ્યશ્રી ખંભાત પધાર્યા કે જ્યાં પૂજ્યપાદ આચાર્ય દેવશ્રી વિજયવિજ્ઞાનસૂરીશ્વરજી મહારાજ તથા પૂજ્યપાદ આચાર્ય દેવશ્રી વિજયકસ્તુરસૂરીશ્વરજી મહારાજને પુણ્યપ્રભાવ વિસ્તરી રહ્યો હતો. આ ગુરૂવર્યોના દર્શનથી પૂજ્યશ્રીને અતિ આહૂલાદ થયે અને તેમને પંચાંગ પ્રણિપાત કરી કૃતાર્થતા અનુભવી. પૂજ્ય ગુરુવર્યોએ તેમની યશસ્વી કચ્છયાત્રાની પ્રશંસા કરી અને ભવિષ્યમાં તેઓશ્રીના હાથે અનેક યશસ્વી કર્યો થાય એવા આશીર્વાદ આપ્યા.
ત્યાંથી પૂજ્યશ્રી સાધુસમુદાય સાથે સુસ્વાગત ગોધરા પધાર્યા. ત્યાં પૂ. પં. શ્રી શુભંકરવિજયજી ગણિવર્ય આદિ, પૂ. સાધ્વીજીશ્રી રાજેન્દ્રશ્રીજી મ. આદિ, પૂ. સાધ્વીજીશ્રી પ્રવિણાશ્રીજી મ. આદિ તથા પૂ. સાધ્વીજીશ્રી જશવંતશ્રીજી મ. આદિ બિરા
