________________
મુનિજીવનની ખાળપેાથી-૬
૨૫૧.
શકે. તેએ પણ પેાતાના સ્થાને સુયેાગ્ય વ્યક્તિને મૂકે, તેની તે સ્થાન માટેની ચે।ગ્યતાની પરીક્ષા કરે અને જો તેમાં તેમને સતાષ થાય તે જ પેાતે તેને ગચ્છ વગેરેના ભાર સેાંપીને પેાતે અભ્યુદ્યુત વિહાર સ્વીકારે. આવી વ્યવસ્થા ઉપરથી એમ સ્પષ્ટપણે સમજી શકાય છે કે સ્વકલ્યાણરૂપી અભ્યુદ્યુત વિહાર કરતાં પણ પરકલ્યાણની પ્રધાનતાવાળુ ગચ્છરક્ષા સઘરક્ષા વગેરે કરતું આચાય વગેરે પદ્મ વધારે મહિમાવ'તુ' છે. જે આચાય વગેરેને જીવનના અંત સુધી પણ ચેાગ્ય વ્યક્તિ મળવાના અભાવમાં નિર્જન સ્થળેામાં જઈને સ્વકલ્યાણની સાધના કરવાની તક ન મળે તે તેમાં તેણે જરા પણુ અક્સેસ કરવાની જરૂર નથી. ઉપરથી તેવા. આચાર્યાદિએ જીવનના છેલ્લા દિવસ અને છેલ્લા શ્વાસ સુધી વ્યાખ્યાનાદિ કરવા દ્વારા સંઘરક્ષા અને સરક્ષા તથા શિષ્યાને હિતશિક્ષાદિ આપવા દ્વારા ગચ્છરક્ષાનું મહા નિરાકારક કાર્ય ચાલુ જ રાખવું જોઈએ. આમાં જ તેમનું સ્વકલ્યાણ સમાઈ જાય છે.
જેણે અલ્યુવત વિહાર સ્વીકારવા હાય તેણે પાંચ તુલના, ઇન્દ્રિયવિજય રૂપી પરિક વગેરે છ ખાખતેને પહેલાં આરાધવી જોઈએ. આવા મહાત્મા શરૂઆતમાં તે ગચ્છમાં રહીને જ અતિ કઠોર જીવન જીવવાના આરંભ કરી દેતા હૈાય છે. તેની સાથેાસાથ પેાતાના પદે નીમેલા મહાત્માને બધી રીતે તૈયાર પણ કરતા ાય છે.
છેલ્લે સૌ સાથે ક્ષમાપના કરીને તે મહાત્મા ગચ્છના ત્યાગ કરીને જિનકલ્પ વગેરેના સ્વીકાર કરવા માટે આગળ
