________________
મુનિજીવનની બાળપોથી-૬
૨૪૯ કુશળતા. (૪) જાતિ અને કુળની ઉત્તમતા. (૫) ગંભીર આશય (રિલી). (૬) શિષ્ય માટે ઉપકરણ વગેરે પામવાની લબ્ધિ. (૭) ઉપદેશ દ્વારા શિષ્ય પામવાની લબ્ધિ. (૮) ક્રિયાભ્યાસ. (૯) શાસનને તીવ્રરાગ (૧૦) સ્વભાવથી જ પરોપકારી. પ્રવતિની થવાની યોગ્યતા
જે સાધ્વી (૧) ઉચિત આગમાભ્યાસી હેય, (૨) કિયાચુસ્ત હોય, (૩) કુલીન હોય, (૪) ઉત્સર્ગ અપવાદ માગની જાણકાર હોય. (૫) ગંભીર હોય (૬) દિર્ગ પર્યાયવાળી હોય, (૭) વૃદ્ધઅવસ્થાવાળી હોય, તે જ સાધ્વી પ્રવતિની બનવાને ગ્ય ગણાય.
ઉપરોક્ત ગુણ જેનામાં ન હોય છતાં જે તેને ગણચાર્ય કે પ્રવતિની પદ આપવામાં આવે તે તે પદ આપનાર અને લેનારને મહા પાપી સમજવા. જેમ કે તેઓ દ્વારા ગણધરપદ ધરાવતા ગૌતમસ્વામીજીનું તથા પ્રવતિની પદ ધરાવતા ચંદનબાનાજીનું ભારોભાર અપમાન કરાય છે. છેવટે તે તે કાળની અપેક્ષાએ ઉપરના ગુણેમાં ઓછા ગુણ ધરાવનારને પણ ગીતાર્થ ગુરુ પદ આપી શકે. પરંતુ તેમાંય કમસેકમ આત્મા ધીર જોઈએ, પિડેષણું વગેરેને જાણકાર હવે જોઈએ તથા બૃહક૯પ, વ્યવહાર અને નિશીથ એ ત્રણ છેદસૂત્રેની પીઠિકાને જાણનારો હોવો જ જોઈએ અને તેનામાં અનુવર્તક ગુણ હવે જ જોઈએ. જે આટલું પણ ન હોય તેને તે નબળા કાળમાં પણ પદ આપી શકાય નહિ.
આટલા ગુણ જેની પાસે ન હોય તે તે ગીતાર્થ પણ
ન કહેવાય.
