________________
મુનિજીવનની બાળપોથી-૬
૨૧૩
ત્યાગને પણ તેવે જ સફળ અનાવવાના સ`કલ્પા કરવા
જોઈ એ.
આ રીતે ધર્મકથાનું શરણ લેવાથી આત્મામાં સયમ અને સવેગની સ્થિરતા થાય તેવા મહિષ આની પર પરામાં પેાતાને સ્થાન મળ્યુ છે તે વિચારે વિશુદ્ધ સંયમ પાળવાના ઉત્સાહ વધી જાય, વિકથાએને નાશ થાય, જન્માંતરમાં ઉત્કૃષ્ટ સ`યમપ્રાપ્તિનું આ જીવનમાં જ ખીજ પડે, ચારિત્રના પરિણામની રક્ષા થાય અને તેમાં વૃદ્ધિ પણ થાય. આવી પરિણામ-રક્ષા અને વૃદ્ધિ એ જ વસ્તુતઃ સંયમ છે, માત્ર વડી દીક્ષા નિહુ કેમ કે તે તે અલભ્યા અને ક્રુબ્યાને પણ અનતી વાર પ્રાપ્ત થાય છે. વડી દ્વીક્ષા પામ્યા વિના માત્ર સામાયિક ચારિત્ર લઈને જે અનંત આત્માએ મુક્તિપદને પામ્યા છે તેમની પાછળ વિધિપૂર્વકનું સયમપાલન અને તેથી એમનામાં પેદા થયેલા સંયમના પિરણામ એ જ મુખ્ય કારણ છે. વિધિપૂર્વક ગુરુની સેવા કરતા અને ગચ્છને સત્સંગ કરતા કેટલાય આત્માઓને દીક્ષા કે વડી દીક્ષા લેતા પહેલાં જ ચારિત્રના નિ`ળ પરિણામેા પ્રગટ થયા છે. ગેાવિ વગેરે નામના સાધુઓને આ રીતે ચારિત્રને પરિણામ પેદા થયા ન હતા છતાં દીક્ષા લીધા બાદ વિધિપૂર્વક ગુરુસેવા અને ગચ્છવાસનું સેવન કરતાં ચારિત્રને પરિણામ પેદા થઈ ગયા છે. આ ઉપરથી સમજાશે કે, ગચ્છવાસ અને ગુરુકુલવાસના વિધિપૂર્ણાંકના સેવનમાં કેટલી તાકાત છે. જ્ઞાન અને દર્શનનું સાચુ ફળ તે વિધિપૂર્વક ચારિત્રમાં પ્રવતન કરવું તે જ છે.
